اثر چهار هفته ورزش و مکمل دهی اولئوروپین بر رفتارهای اضطراب و افسردگی در مدل حیوانی بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون تحلیل نورون های دوپامینی در ساختمان متراکم جسم سیاه و دیگر نواحی ساقه مغز است. اضطراب و افسردگی در پارکینسون شایع است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ماده اولیوروپین و ورزش بر اضطراب و افسردگی در مدل حیوانی بیماری پارکینسون انجام شد در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی به پنج گروه کنترل، پارکینسونی (6-هیدروکسی دوپامین به ناحیه جسم مخطط به‌صورت یک‌طرفه)، ورزش (پنج جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه)، دریافت کننده اولیوروپین به مدت 4 هفته (روزانه 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و توام تمرین شنا و اولیوروپین تقسیم شدند. برای ارزیابی اضطراب از تست ماز به علاوه‌ای شکل مرتفع و برای سنجش افسردگی از تست جعبه باز انجام گرفت. از آزمون آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه و تعقیبی توکی جهت تعیین تفاوت بین گروه‌ها استفاده شد. نتایج نشان دادند که مصرف اولیوروپین همراه با ورزش، مدت زمان حضور حیوان مدل پارکینسونی را در بازوهای باز ماز بعلاوه ای به طور معنی داری افزایش می دهد (05/0P<). همچنین، مصرف اولیوروپین همراه با ورزش در تست جعبه باز، تعداد عبور حیوان از مربع مرکزی، به طور معنی داری افزایش و تعداد عبور از مربع‌های حاشیه و تعداد بالا بردن دست ها به طور معنی داری کاهش می دهد (05/0P<). نتایج این مطالعه نشان داد که ورزش توام با مصرف اولیوروپین می تواند با تاثیر آنتی اکسیدانی خود سبب بهبود رفتارهای اضطرابی و افسردگی در رت های پارکینسونی شود.