بکارگیری افزودنی های سازگار با محیط زیست به عنوان جاذب آلاینده های نفتی و بررسی تاثیر آنها بر مقاومت برشی ماسه آلوده

در این تحقیق تاثیر آلاینده های نفتی بر مقاومت برشی خاک ماسه ای بررسی شده و قابلیت افزودنی های معدنی شامل زیولیت و پرلیت و همچنین کربنات منیزیم تولید شده از جذب دی اکسید کربن، جهت استفاده به عنوان جاذب آلاینده های نفتی مورد مطالعه قرار گرفته است. خاک مورد مطالعه ماسه بددانه بندی شده اخذ شده از دشت قزوین بوده و آلاینده های مورد بررسی گازوییل و نفت سفید می باشند. به منظور ارزیابی تاثیر این آلاینده ها بر مقاومت برشی ماسه، آزمایش های برش مستقیم بر روی نمونه های اشباع شده با آلاینده نفتی و در تنش های عمودی 50، 100 و 200 کیلوپاسکال صورت پذیرفت. نتایج حاصل نشان داد که زاویه اصطکاک داخلی خاک آلوده نسبت به خاک تمیز بیش از 10 درجه کاهش می یابد. با توجه به نتایج آزمایش های برش مستقیم انجام شده بر روی نمونه های آلوده عمل آوری شده با جاذب ها، افزودن جاذب ها تاثیر چندانی بر مقاومت برشی ماسه آلوده نداشته و تغییرات زاویه اصطکاک داخلی نمونه های عمل آوری شده با جاذب نسبت به ماسه آلوده کمتر از 10 درصد می باشد. نمونه های عمل آوری شده با پرلیت و زیولیت به ترتیب بیشترین و کمترین مقاومت برشی را نشان دادند. در این تحقیق پتانسیل جذب آلاینده های نفتی توسط جاذب ها نیز مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج ارزیابی ها، درصد جذب کربنات منیزیم بیش از 90 درصد بوده که بیشتر از سایر جاذب های مورد مطالعه در این پژوهش می باشد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که کربنات منیزیم مورد مطالعه در این پژوهش از یک سو در فرآیند تولید باعث جذب گاز آلاینده دی اکسید کربن شده و از سوی دیگر قابلیت جذب درصد قابل توجهی از آلاینده های نفتی در خاک را دارد.