بررسی بیان پروتئین 53 P در اشکال مهاجم و غیر مهاجم کارسینوم سلول بازال

هدف از این مطالعه مقایسه بیان پروتئینP53 در اشکال مهاجم و غیرمهاجم کارسینوم سلول بازال بوده است. BCC شایع ترین سرطان پوست در سفیدپوستان است که در مردان بیش از زنان دیده می شود. تهاجمی و غیرتهاجمی بودن تومور توسط تعدادی از معیارهای بالینی و آسیب شناسی تعیین می گردد. ژن P53 یک ژن مهارکننده تومور می باشد که احتمالا در کنترل رشد سلولی نقش دارد. جهش در این ژن سبب از دست رفتن کنترل رشد سلولی و در نتیجه بدخیمی می گردد. بررسی ها نشان داده اند که در کارسینوم سلول بازال (Basal cell Carcinoma) در 60-40% موارد، حداقل به طور موضعی واکنش ایمنی مثبت برای P53 وجود داشته است. این مطالعه مقطعی روی 33 نمونه انجام شد و گزارش های آسیب شناسی مربوط به BCC در تمام بیمارانی که در فاصله سال های 1380-1379، نمونه های بیوپسی آن ها به بخش آسیب شناسی بیمارستان حضرت رسول اکرم ارجاع شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. هم چنین اطلاعات مورد نیاز از نظر سن، جنس، محل درگیری، سابقه رادیوتراپی و وجود ضایعات پوستی قبلی جمع آوری شد و لام های آسیب شناسی توسط آسیب شناس از نظر تهاجمی یا غیرتهاجمی بودن براساس معیارهای آسیب شناسی تقسیم بندی گردید. بلوک های پارافینی نمونه های مورد مطالعه با روش ایمونوهیستوشیمی از نظر میزان مثبت شدن پروتئین P53 مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج به دست آمده میزان و شدت مثبت شدن پروتئین P53 در کارسینوم سلول بازال که از نظر بافت شناسی مهاجم بودند (ارتشاحی، مورفه آفرم) بیش از تومورهای غیرمهاجم (Cricums cribed، سطحی) بوده است و این تفاوت از نظر آماری معنی دار مشاهده گردید(chi2p<0.05) بنابراین شناسایی زودرس پروتئین P53 در مراحل ابتدایی کارسینوم سلول بازال، می تواند موجب شناسایی بهتر پیش آگهی تومور شود.