شناسایی و اولویت بندی پیامدهای عدم نوسازی راهبردی در سازمان های توسعه ای ایران با محوریت سیاست های کلی نظام در بخش صنعت

سازمان های توسعه ای جهت پیشبرد طرح ها و پیکره بندی مجدد قابلیت های سازمانی نیازمند نوسازی راهبردی هستند. در صورت عدم اعمال نوسازی راهبردی در سازمان ها به طور بالقوه اعتبار و ارزش سازمان خدشه دار شده و منجر به کاهش سوددهی و عدم دستیابی به چشم اندازهای بلندمدت می شود. هدف پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی تاثیرپذیری و تاثیرگذاری پیامدهای عدم نوسازی راهبردی در سازمان های توسعه ای با محوریت سیاستهای کلی نظام در صنعت است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ نوع شناسی پژوهش در زمره پژوهشهای آمیخته با رویکرد کیفی و کمی در پارادایم قیاسی-استقرایی است. جامعه آماری این پژوهش در بخش کیفی اساتید، مدیران و سرپرستان اسبق و فعلی در شرکت های دولتی تابعه ایدرو بود که با توجه به هدف پژوهش، نمونه گیری در این پژوهش به صورت هدفمند با استفاده از تکنیک گلوله برفی و به تعداد 22 نفر انجام شد. جامعه آماری این پژوهش در بخش کمی مدیران میانی و ارشد شرکت های تابه ایدرو بودند که با بهره گیری از روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس 38 نفر از مدیران این حوزه در این پژوهش مشارکت کردند. در بخش کیفی، داده های بدست آمده از مصاحبه ها منجر به استخراج 14 پیامد عدم نوسازی راهبردی در شرکت های تابعه ایدرو شد. بر اساس تحلیل دی متل ساختار سازمانی ناکارآمد، اینرسی در تسهیم دانش و تضاد کارخانواده بیشترین تاثیرگذاری وتضعیف پرستیژ سازمانی، از دست دادن جایگاه شرکت در بازار و کاهش بهره وری بیشترین تاثیرپذیری در بین پیامدها را دارند و عوامل تردید در تصمیم گیری راهبردی، کاهش بهره وری و ساختار سازمانی ناکارآمد از پراهمیت ترین پیامدهای عدم نوسازی راهبردی هستند.