اثر دپولاریزاسیون و عدم حضور یون کلسیم بر توزیع مس و روی در 5 ناحیه مغز موش صحرایی نر

در بسیاری از اختلالات مربوط به سیستم اعصاب از جمله آلزایمر، ویلسون و بیماری پیک، تغییراتی در غلظت یون های مس و روی در سلول های عصبی ایجاد می شود. از آن جا که میزان یون های داخل سلولی بر پولاریزاسیون و دپولاریزاسیون نورون ها موثر بوده و بررسی ارتباط این یون ها و شرایط پولاریزاسیون و دپولاریزاسیون از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد، در این پژوهش سیناپتوزوم های نواحی مختلف مغز (مخچه، هیپوتالاموس، استریتوم، مغز میانی و کورتکس) تهیه شد و میزان آزاد شدن مس و روی در شرایط دپولاریزاسیون یا کمبود کلسیم اندازه گیری گردید. در این مطالعه مداخله ای از موش صحرایی نر(Rat) استفاده شد بدین ترتیب که پس از کشتن موش ها مغز بلافاصله از جمجمه خارج شده و پس از جدا کردن نواحی مختلف طبق روش های معتبر آزمایشگاهی، سیناپتوزوم تهیه می گردید. سیناپتوزوم های به دست آمده در حضور یون پتاسیم 55 میلی مولار(به عنوان شرایط دپولاریزاسیون) و نیز در حضور EGTA(به عنوان شلاتور کلسیم) انکوبه گردید. پس از پایان انکوباسیون سیناپتوزوم ها به طور مجدد رسوب داده شدند و پس از خاکستر کردن آن ها میزان مس و روی باقی مانده اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که در حضور یون پتاسیم میزان مس باقی مانده در سیناپتوزوم های مربوط به مغز میانی و کورتکس بیش از گروه شاهد و مس و روی باقی مانده در نواحی مخچه، هیپوتالاموس و استریتوم کم تر از حالت شاهد بوده است. در همین شرایط میزان روی باقی مانده در ناحیه مخچه بیش از حالت شاهد مشاهده شد در حالی که نواحی هیپوتالاموس، مغز میانی استریتوم و کورتکس مقدار روی کم تری را نشان داد. در حضور EGTA مس موجود در نواحی مخچه، هیپوتالاموس و استریتوم بیش از حالت کنترل بود و در مغز میانی و کورتکس مقدار کم تری را نشان داد. در سیناپتوزوم های مخچه، استریتوم و کورتکس در حضور EGTA میزان روی بیش تری مشاهده شد در حالی که در هیپوتالاموس و مغز میانی میزان روی کم تر از حد طبیعی بوده است. نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر نشان داد که ارتباط نزدیکی بین فعالیت سلولی و میزان یون های مس و روی موجود در سلول های عصبی وجود دارد به طوری که اختلال در غلظت هر یک از آن ها می تواند موجب اختلال در فعالیت عصبی شده و مشکلات عصبی مختلفی را به وجود آورد.