اثر دمای لحیم کاری سخت بر روی ریزساختار و استحکام مکانیکی اتصال نمونه-های فولادی AISI 316لحیم شده با پرکننده BNi2

عوامل بسیاری بر کیفیت فرایند لحیم کاری سخت تاثیر می گذارند که می توان به دما، زمان، فاصله، کیفیت سطحی و عناصرآلیاژی اشاره نمود. عوامل ذکر شده با تاثیر بر تشکیل فازهای بین فلزی شکننده نقش مهمی در استحکام اتصال ایجاد شده دارند، چنانچه افزایش دمای لحیم کاری سخت منجر به حذف فازهای بین فلزی شده و استحکام منطقه اتصال دو فلز را افزایش می دهد. در این تحقیق، اتصال قطعات فولاد زنگ نزن آستنیتی 316 به یکدیگر با لایه پرکننده پایه نیکل به روش لحیم کاری سخت مورد بررسی قرار گرفته است. در این روش از فلز پرکنندهBNi2 در دماهای ºC 1050، ºC 1100، ºC 1150 و ºC 1200 و به مدت 60 دقیقه برای لحیم کاری نمونه-های کشش گرد استاندارد استفاده شده و سپس خواص مکانیکی و ریزساختار منطقه اتصال با آزمایش کشش دمای محیط و متالوگرافی بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که با افزایش دما، استحکام کشش منطقه اتصال بهبود پیدا می کند. این افزایش استحکام به دلیل نفوذ عنصر بور به داخل فلز پایه و کاهش فازهای ترد و مضر بین فلزی بورید در منطقه اتصال می باشد.