رابطه نقش جنسیتی با بی‎ثباتی ازدواج: نقش تعدیل کنندگی جهت‎گیری در رابطه جنسی در بین زنان

هدف از این پژوهش تعیین نقش تعدیل کنندگی جهت گیری در رابطه جنسی، در رابطه ی نقش های جنسیتی با بی ثباتی ازدواج بوده است. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود و جامعه آماری این پژوهش زنان ساکن شهر تهران بودند که به ترتیب 150 نفر به روش نمونه گیری در دسترس از نقاط مختلف شهر تهران انتخاب شدند و پرسشنامه های بی ثباتی ازدواج ، نقش های جنسیتی و جهت گیری در رابطه جنسی را تکمیل کردند. نتایج تحقیق نشان داد که جهت گیری در رابطه جنسی به جز در جهت گیری مشارکتی در نقش زنانگی در زنان، نقش تعدیل کنندگی در رابطه نقش های جنسیتی با بی ثباتی ازدواج دارد. در همه حالت‎های سنجیده شده در جهت‎گیری مشارکتی در رابطه جنسی، بالا بودن آن کاهش بی‎ثباتی ازدواج را در زنان را به همراه دارد. در رابطه با جهت‎گیری مبادله‎ای در رابطه جنسی نیز، بالا بودن آن سبب افزایش بی‎ثباتی ازدواج در زنان می شود. همچنین در جهت‎گیری توقع در رابطه جنسی به جز زمانی که مردانگی در زنان زیاد بوده است، بالا رفتن آن افزایش بی ثباتی ازدواج در زنان را به همراه دارد. در زنانی که جهت‎گیری مشارکتی، مبادله‎ای و توقع در رابطه جنسی بالا بوده، افزایش نقش‎های جنسیتی (مردانگی ‎یا زنانگی) باعث کاهش بی‎ثباتی می شود؛ و در زنانی که جهت‎گیری توقع و مبادله‎ای در رابطه جنسی پایین بوده، افزایش نقش‎های جنسیتی (مردانگی‎ ‎یا زنانگی) تغییری در میزان بی‎ثباتی ازدواج ندارد. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که می توان از یافته های این پژوهش در جهت پایش و افزایش ثبات ازدواج در جامعه ایرانی استفاده کرد.