اثربخشی آموزش تاب آوری بر انسجام روانی و شکفتگی دانش آموزان ابتدایی

هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر انسجام روانی و شکفتگی دانش آموزان ابتدایی بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه ی آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی  اسلامشهر در سال تحصیلی 1399-1398 تشکیل می دادند؛ که به روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر واجد شرایط انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل فرم کوتاه پرسشنامه حس انسجام روانی آنتونووسکی (1993) و مقیاس شکفتگی دینر و بیسواز- دینر (2008) بودند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه یک ساعته تحت مداخله آموزش تاب آوری حسین ثابت (1391) قرار گرفت، اما گروه گواه هیچ آموزشی دریافت ننمود. داده های پژوهش با نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک متغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد که پس از تعدیل نمرات پس آزمون بر روی نمرات پیش آزمون میانگین نمرات انسجام روانی و شکفتگی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه به طور معنی داری افزایش پیدا کرد (001/0>p). بر اساس نتایج پژوهش، آموزش تاب آوری برافزایش انسجام روانی و شکفتگی دانش آموزان موثر بود.