اثر ورزش بر سازگاری بهداشتی و عاطفی دانشجویان در پاندمی ویروس کرونا

 ویروس کرونا شامل گروه بزرگی از ویروس‌هاست که به‌عنوان یک بحران برای سلامت عمومی شناخته و منجر به چالشی اساسی برای تمام مردم دنیا شده است. همه‌گیری این بیماری عفونی-تنفسی، قرنطینه، محدودیت‌ها، استرس و دیگر اثرات ناشی از آن،  سلامت، بهزیستی روانی و سازگاری همه گروه‌های سنی را تحت‌الشعاع قرار داده است. بر همین اساس هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر ورزش بر سازگاری بهداشتی و عاطفی دانشجویان دانشگاه‌های استان قزوین در دوران پاندمی کرونا ویروس بود.

این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا توصیفی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان استان قزوین بود که بر اساس فرمول کوکران تعداد 382 نفر به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش‌نامه استاندارد سازگاری بل بود. این پرسش‌نامه 160سوال دارد و شامل پنج بعد سازگاری اجتماعی، عاطفی، بهداشتی، خانوادگی و شغلی است که در این پژوهش از دو بعد سازگاری عاطفی و بهداشتی استفاده شد.

 نتایج آزمون تی مستقل و آزمون لون نشان داد فعالیت ورزشی بر سازگاری بهداشتی دانشجویان تاثیر معناداری داشته است (0/05≥P). در مورد متغیر سازگاری عاطفی نیز مشخص شد فعالیت ورزشی بر سازگاری عاطفی جامعه آماری مورد مطالعه تاثیر معناداری دارد (0/05≥P). میانگین مربوط به هر دو متغیر سازگاری بهداشتی و عاطفی به ازای دو گروه مورد مطالعه (دارای سابقه ورزشی و بدون سابقه ورزشی) تفاوت چشم‌گیری دارد و از نظر آماری نیز این تفاوت معنادار شد (0/05≥P).

 یافته‌ها نشان داد ورزش باعث بهبود سازگاری عاطفی و بهداشتی دانشجویان بررسی شده در این مطالعه گردیده است. به عبارت دیگر، افرادی که سابقه ورزشی داشتند می‌توانستند با استفاده از روش‌های سازگارانه‌تری با مشکلات ناشی از پاندمی کرونا روبه‌رو شوند. چرا که ورزش نه تنها به بهداشت جسم بلکه به بهداشت روانی هم کمک می‌کند. بنابراین، دانشگاه‌ها می‌توانند برای بهبود سازگاری دانشجویان خود در برهه‌های مختلف و نیز بحران‌ها یا موقعیت‌های بسیار جدید، ناشناخته و حتی طاقت‌فرسا از فواید ترویج ورزش و فعالیت بدنی بهره ببرند.