مطالعه آزمایشگاهی کاشت چسبی میلگرد در بتن تحت بار کششی و برشی

امروزه روش های متنوعی برای تقویت سازه ها توسعه پیدا کرده است و یکی از تکنیک های پرکاربرد کاشت میلگرد در اعضای بتنی است. هدف اصلی در این پژوهش بررسی کارآیی و ایمنی کاشت میلگرد در شرایط کارگاهی نسبتا خوب در ایران شامل تکنیک اجرا، چسب و بتن مصرفی است. بدین معنی که با فرض رعایت ضوابط آیین نامه ACI 318-19 و شرایط اجرایی نسبتا خوب، اثر پارامترهایی همچون چسب موجود در ایران، طول مهار، فاصله میلگرد از لبه نمونه بتنی، و کاشت تکی و گروهی، در نمونه های مسلح و غیرمسلح بررسی شود. برای این منظور، هشت آزمایش کشش و هشت آزمایش برش بر روی نمونه میلگردهای کاشته شده انجام شد. کاشت توسط چسب اپوکسی دوجزیی هیلتی صورت گرفت و مطالعات نشان داد که با افزایش عمق کاشت و فاصله گرفتن از لبه نمونه بتنی، هم ظرفیت کششی و هم برشی افزایش پیدا می کند. در کاشت گروهی، با کاهش فاصله میلگردها، مقاومت اولیه بین چسب و بتن کاهش می یابد و دلیل آن ایجاد ترک بین دو میلگرد است. در نهایت، نتایج به دست آمده از آزمایش ها با روابط آیین نامه ACI 318-19 مقایسه گردید. مقایسه نشان داد آیین نامه مذکور با ضریب اطمینان حداقل 1/5 برای کشش و ضریب اطمینان 2 برای برش، ظرفیت میلگردهای کاشته شده را پیش بینی می کند.