سطح متراکم دیپلماسی عمومی شیعی و ارتباطات استراتژیک جمهوری اسلامی ایران

هدف مقاله پیش رو پاسخ به این پرسش است که چرا دیپلماسی عمومی شیعی جمهوری اسلامی، تمرکز خود را بر روی شکل‏ دهی به روابط پایدار و استراتژیک با ‏گروه ‏های مردمی در دیگر کشورها قرار داده است و در این مسیر از چه زمینه ‏های تاریخی، ایدیولوژیک و استراتژیکی بهره می‏‏ برد. ادعای پژوهش حاضر این است که این ارتباطات در چارچوب روابط حامی- وکالتی قرار نمی‏ گیرد، بلکه به اتحادهایی استراتژیک و دوسویه شکل داده و در این راه علاوه بر چارچوب‏ بندی نظری، به بررسی موردی ارتباطات استراتژیک غیردولتی جمهوری اسلامی در سه کشور لبنان، عراق و یمن پرداخته شده است. روش پژوهش در این مقاله روش علی- مقایسه‏ ای و روش گردآوری داده‏ های پژوهش به صورت کتابخانه ‏ای- اینترنتی است.