مدل یابی علی نشانه های اختلال سلوک بر اساس بدرفتاری دوره کودکی و طرد همسال با نقش میانجی نشخوار خشم: یک مطالعه توصیفی

اختلال سلوک یکی از اختلالات شایع دوره نوجوانی است که عامل خطری برای آسیب شناسی روانی در دوره بزرگسالی می باشد. هدف مطالعه حاضر مدل یابی علی نشانه های اختلال سلوک بر اساس بدرفتاری دوره کودکی و طرد همسال با بررسی نقش میانجی نشخوار خشم در دانش آموزان دوره های اول و دوم متوسطه شهر ارومیه بود. 

در این مطالعه توصیفی که به روش همبستگی انجام گرفت، جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دوره های اول و دوم متوسطه شهر ارومیه در سال تحصیلی 1400-1399 بود. تعداد 220 نفر به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب و به پرسش نامه توانایی ها و مشکلات، مقیاس آسیب های دوره کودکی، مقیاس طرد اجتماعی همسال و مقیاس نشخوار خشم پاسخ دادند. داده های به دست آمده با استفاده از مدل یابی معادله ساختاری تجزیه و تحلیل شد.

نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که ضرایب مسیر مستقیم بدرفتاری دوره کودکی (001/0p<، 458/0β=) و نشخوار خشم (012/0=p، 240/0β=) به نشانه های اختلال سلوک معنی دار می باشد. علاوه بر این، بدرفتاری دوره کودکی و طرد همسال با میانجیگری نشخوار خشم اثر غیرمستقیمی بر نشانه های اختلال سلوک داشت.

نتایج این مطالعه نشان می دهد که بدرفتاری دوره کودکی و نشخوار خشم می توانند از جمله عوامل خطر برای بروز اختلال سلوک در نظر گرفته شوند، طرد اجتماعی از طرف همسالان نیز با افزایش نشخوار خشم منجر به اختلال سلوک می گردد. این نتایج می تواند در طراحی برنامه های پیش گیرانه و مداخله ای اختلال سلوک کاربرد داشته باشد.