تعامل یا هم‎گرایی: راهبرد مقابله با جامعه ‎پذیری دینی فرهنگی اقلیت های شیعی در آمریکا

همان‎طور که از عنوان مقاله هویداست، بحث از جامعه پذیری دینی فرهنگی یک موضوع جامعه شناسانه است که به جریان‎شناسی فرآیندی در آمریکا می پردازد که در قبال اقلیت شیعی در طول سال های اقامت آنها انجام پذیرفته است. جهت‎گیری سیاسی در آمریکا در برابر شیعیان، در وهله اول، مبتنی بر «انزواسازی» و «طردشدگی» قرار گرفت. اما بعد از چندی، این سیاست جای خود را به «انحلال و ادغام» مسلمانان، از جمله شیعیان داد؛ سیاست های اجتماعی که از طریق جامعه پذیری دینی فرهنگی انجام می پذیرد. پرسش اساسی اینجاست که پادگفتمان تیوری ادغام چیست و چگونه جامعه شیعیان آمریکا می تواند به یک جامعه خودبنیاد تبدیل شود که به‎صورت خودآگاه درصدد حفظ هویت شیعی خود برآید؟ در این مقاله، نویسنده با بهره گیری از تجربه میدانی در آمریکای شمالی و استفاده از مصاحبه انبوه و مطالعه منابع کتابخانه ای، به واکاوی سرگذشت شیعیان در آمریکا می پردازد. همچنین راهبردی به نام «هم‏گرایی» را نیز به‎عنوان دستورالعمل مواجهه با سیاست های اجتماعی دولت آمریکا در برابر شیعیان برمی شمارد که بر اساس پنج مزیت «متوسط پایین سنی»، «میزان ازدواج»، «نرخ باروری»، «سطح تحصیلات» و «ارتباطات خانوادگی» کاملا انضمامی و تحقق یافتنی خواهد بود.