عامل‏ های آموزشی موثر بر توانمندسازی زنان تسهیلگر روستایی در استانهای بوشهر و هرمزگان

یکی از ابزارهای افزایش توانمندی زنان تسهیلگر، آموزش است. به این دلیل این پژوهش برای بررسی عامل‏های آموزشی موثر بر توانمندسازی زنان تسهیلگر روستایی در استان‏های بوشهر و هرمزگان انجام گردید. این تحقیق به لحاظ گردآوری و تحلیل داده ‏ها، میدانی و از نظر امکان و توان کنترل متغیرها، علی همبستگی است. این تحقیق در سال 1398 انجام و محل اجرای آن استانهای بوشهر و هرمزگان بود. جامعه آماری تحقیق850 نفر از زنان تسهیلگر روستایی ساکن در دو استان بوشهر و هرمزگان (850N=) و حجم نمونه با توجه به جدول کرجسی مورگان، 285 نفر به دست آمد (285n=). روایی شکلی پرسشنامه توسط نظرخواهی از اعضای هییت علمی دانشگاه در رشته های توسعه و ترویج کشاورزی و کارشناسان جهاد کشاورزی، و روایی همگرا از طریق محاسبه ی CR=0.60 و AVE=0.73 تایید شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از نرم افزار R و محاسبه ی ضریب تتای ترتیبی برای بخش های مختلف پرسشنامه (Ө =0/73-0/88) بدست آمد. برای پردازش داده ها از روش تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی تاییدی، گویای آن است که عواملی زمینه ای هم چون اعتقاد مسیولان به توانایی های علمی زنان تسهیلگر روستایی، نگرش مثبت به امر آموزش و توانمند سازی زنان روستایی، وجود برنامه مشخص و مدون آموزشی طبق نیاز سنجی و اقلیم شناسی منطقه مورد هدف زنان تسهیلگر و وجود تشکل های کارآمد آموزشی زنان تسهیلگر روستایی به عنوان بستر های مهم در افزایش توانمندی زنان تسهیلگر هستند و موقعیت علی و شرایط زمینه ای آموزش می‏توانند تا 43 درصد از تغییر پذیری های توانمندی زنان تسهیلگر ترویج کشاورزی را تبیین کنند که در این بین در ارتقایی توانمندی زنان تسهیلگر روستایی، مولفه های روش های آموزش و شرایط زمینه ای آموزش بیشترین تاثیر مثبت را دارند.