پیش بینی عوامل تعیین کننده مهارتهای ارتباطی بین فردی در مراقبین سلامت شهراهواز : کاربرد نظریه عمل منطقی توسعه یافته

مها رت های ارتباطی به رفتاری اطلاق می شود که شخص از طریق آن با دیگران به نحوی ارتباط برقرار کند که به بروز پاسخ های مثبت و پرهیز از پاسخ های منفی منتهی شود. هدف از این مطالعه پیش بینی عوامل تعیین کننده مهارت های ارتباطی بین فردی در مراقبین سلامت شهر اهواز بر اساس نظریه عمل منطقی توسعه یافته بود.

در یک مطالعه توصیفی - تحلیلی از نوع مقطعی که در سال 1400 انجام شد با استفاده از نمونه گیری تصادفی 160 نفر از مراقبین سلامت شهر اهواز انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه 24، AMOSS نسخه 22، آزمون های همبستگی، تحلیل رگرسیون، تی مستقل و تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

میانگین سن در این مطالعه 55/6 ± 67/35 و سابقه کار 79/6 ± 31/10 سال بودند ضریب همبستگی پیرسون مشخص نمود که همبستگی مستقیم و معنی داری بین سازه های نگرش (527/0=r)، هنجار انتزاعی (243/0=r) و خودکارآمدی (630/0= r) با هم و با قصد رفتاری وجود داشته و ازبین سازه های تیوری عمل منطقی توسعه یافته به ترتیب خودکار بیشترین و هنجار (243/0= r) کمترین همبستگی را با قصد رفتاری مراقبین سلامت داشته است هم چنین یافته های نشان دادند که نظریه عمل منطقی توسعه یافته 22/0 واریانس نگرش، 02/0 واریانس هنجار ذهنی و 49/0 واریانس خودکارآمدی را پیش بینی می کند. و سازه خودکارآمدی قوی ترین و هنجارهای ذهنی ضعیف ترین پیش بینی کننده رفتار مهارتهای ارتباطی بودند. شاخص های برازش مدل نیز نشانگر مناسب بودن مدل بودند.

به نظر می رسد که در برنامه ریزی برای اجرای مداخلات ارتقاء دهنده رفتار مهارت های ارتباطی بین فردی در مراقبین سلامت باید بر استراتژی های مرتبط با افزایش نگرش، خودکارآمدی قصد رفتاری بیشتر تاکید کرد.