تاثیر هشت هفته تمرین هوازی شدت متوسط به همراه مکمل یاری رزوراترول بر مولکول های چسبان عروقی (VCAM-1 و ICAM-1) و فاکتور نکروز توموری آلفا (TNF-α) در بافت قلب موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 2

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی شدت متوسط به همراه مکمل یاری رزوراترول بر مولکول های چسبان عروقی (VCAM-1 و ICAM-1) و فاکتور نکروز توموری آلفا (TNF-α) در بافت قلب موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 2 بود.

تحقیق حاضر از نوع تجربی بود. نمونه های آماری شامل موش های نر صحرایی 2ماهه با وزن 270-230 گرم بود. موش ها پس از آشنایی با پروتکل های تمرین به 5 گروه 6تایی تقسیم شدند: کنترل سالم، کنترل دیابتی (استرپتوزوسین)، مکمل دیابت، تمرین دیابتی و تمرین + مکمل دیابتی. روزانه 9 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم رزوراترول به هر موش صحرایی داده شد. این تحقیق هشت هفته به طول انجامید.

میزان TNF-α در گروه تمرین + مکمل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی (0/001=P) و در گروه تمرین + مکمل دیابتی در مقایسه با گروه تمرین دیابتی کاهش معناداری داشت (0/001=P). میزان  ICAM-1و VCAM-1 در گروه تمرین + مکمل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی کاهش معناداری داشت (0/001=P). میزان ICAM-1 در گروه دیابتی تمرین + مکمل دیابتی در مقایسه با گروه مکمل دیابتی و گروه تمرین دیابتی، و میزان VCAM-1 در گروه تمرین + مکمل دیابتی در مقایسه با گروه مکمل دیابتی کاهش معناداری داشت (0/001=P).

نتایج نشان داد که دیابت، باعث افزایش TNF-α، ICAM-1 و VCAM-1 می شود؛ اما ورزش و رزوراترول آن را کاهش می دهد. همچنین ترکیبی از ورزش و مصرف رزوراترول به اثرات بهتری منجر می شود.