اولویت بندی مولفه های توسعه پایدار در برنامه ریزی پارک های اکولوژی نمونه موردی: (کوه پارک مشهد)

با بررسی و مرور مطالب گذشته در دو حوزه ی پارک اکولوژی و توسعه پایدار می توان به این نتیجه رسید که بیشتر مطالعات بر روی مفاهیم و مولفه های این دو حوزه به صورت جداگانه تاکید داشته اند و مطالعه ای در خصوص ادغام این دو حوزه و تاثیرات متقابل آن ها بر روی هم انجام نشده است، برای همین منظور هدف اصلی این پژوهش شناسایی مولفه های پارک های اکولوژی و اولویت بندی آن ها با رویکرد توسعه پایدار شهری است. 

این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی، از حیث ماهیت و روش انجام کار توصیفی - تحلیلی و روش تحقیق آن کمی است. برای سوالات پرسش نامه 28 نفر از کارشناسان فعال در حوزه توسعه پایدار و فضای سبز مشهد با روش تمام شماری انتخاب شده است. تحلیل نتایج، باتوجه به نوع طیف مورداستفاده در پرسش ها، از معادلات ساختاری و تحلیل عاملی توسط نرم افزار Smart Pls و SPSS استفاده شده است.

یافته های این پژوهش حاکی از آن است که مقدار اهمیت مولفه های اصلی در پارک اکولوژیکی به ترتیب امتیاز شامل پایداری زیست محیطی 89 درصد، پایداری اجتماعی - اقتصادی 55 درصد و پایداری کالبدی - عملکردی 57 درصد است، بنابراین بالاترین اولویت با متغیر پایداری زیست محیطی و کمترین اولویت پایداری اجتماعی - اقتصادی است.

نتایج پژوهش بیان می کند که اولویت شاخص های پارک های اکولوژی در راستای ارتقای توسعه ی پایدار به ترتیب اولویت شامل پایداری انرژی - ساختمان اداری، پایداری انرژی - زیست محیطی، تنوع زیست بومی، حفاظت - زیست محیطی، رفاه و سلامت زیستی، عدالت اجتماعی، امنیت اقتصادی، مشارکت و حضورپذیری، انعطاف عملکردی، تنوع کالبدی، منظر سبز، تنوع مسیرها، حمل ونقل پایدار، پیاده مداری و خلاقیت عملکردی است. در کوه پارک مشهد در بین سه مولفه اصلی بیشترین امتیاز مربوط به پایداری زیست محیطی به دلیل وجود بستر طبیعی کوهستان و کمترین امتیاز پایداری اجتماعی - اقتصادی است.