اتنوبوتانی و اتنوفارماکولوژی درختان و درختچه های داروئی استان گلستان

این تحقیق با هدف مطالعه اتنوبوتانی گیاهان دارویی که اغلب توسط درمانگرهای محلی استان گلستان در درمان بیماری های مردم روستاهای کوهستانی شمال ایران استفاده می کنند، انجام گرفت. تعداد 56 گونه از درختان و درختچه های بومی متعلق به 27 تیره گیاهی شناسایی گردید که اغلب به روش های متنوع، اندام های مختلف آنها در مصارف غذایی و دارویی مورد استفاده قرار می گیرند و مهمترین آنها شامل:Juniperus communis, Berberis vulgaris, Alnus glutinosa, Carpinus betulus, Alnus subcordata, Cornus australis, Corylus avelana, Crataegus oxycantha, Rhamnus palassi, Ilex aquifolium, Lonicera caprifolia, Mespilus germaniac, Tillia platyphllus, Paliurus spina christi, Prunus spinosa, Quercus castaneafolia, Rosa canina, Hypericum androsaemum, Rubus fruticosus, Salix alba, Smilax excelsa, Taxus baccata, Viscum album, Cerasus spp, Mespilus sp and Pyrus spinosa.   می باشد. درختچه دارویی، بومی و انحصاری Hypericum androcaemum به صورت مخلوط با برگ های توت سفید و داوودی وحشی در درمان سرفه، میگرن  و التیام زخم، ازمخروط های گوشتی درخت سرو کوهی علیه بیماری عفونت ادراری و مثانه، از سر شاخه های گلدار درخت و ولیک در تقویت قلب و تنظیم ضربان آن و از پوست درخت بید در درمان تب داروهای روماتیسمی استفاده می کنند. اتنوبوتانی و مشاوره با درمانگرهای محلی و با تجربه در دو روستای چهارباغ و زیارت منجر به کسب اطلاعات کلی در مورد نام محلی، رویشگاه اندام مورد استفاده و مصارف درمانی آن گونه ها گردید. رویکرد جهان امروز در توجه به داروهای طبیعی و موثر مستخرج از گیاهان دارویی و بومی، انجام تحقیقات اتنوبوتانیکی از مورد تجربیات ارزنده طب سنتی، شناسایی آن گونه ها نیازهای اکولوژیک، استخراج مواد موثره و فرآوری آن مواد در رفع چالش های بهداشتی بسیار موثر است.