لاپاراسکوپی و نقش آن در تشخیص و درمان بیضه های غیر قابل لمس

لاپاراسکوپی به طور وسیعی در تشخیص و درمان بیضه های غیر قابل لمس به کار رفته است. هدف از این مطالعه گزارش اولین تجربه استفاده از لاپاراسکوپی در بیضه های غیر قابل لمس در دانشگاه علوم پزشکی مشهد می باشد.
این مطالعه توصیفی از سال 1378-83 در بیمارستان قائم مشهد انجام شده است. 43 بیمار با کریپتورکیدیسم تحت مطالعه قرار گرفتند. از کلیه بیماران معاینه فیزیکی و سونوگرافی به عمل آمد که 30 بیمار به علت لمس بیضه در معاینه فیزیکی و یا تشخیص با سونوگرافی و یک نفر به علت هرمافرودیسم از مطالعه حذف شدند و 13 نفر تحت لاپاراسکوپی قرار گرفتند. مشخصات فردی، موقعیت بیضه، عوارض عمل و طول مدت بستری در پرسشنامه ای ثبت گردید. نتایج به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شده است.
از 13 بیمار (%30.23) که معاینه فیزیکی و اولترا سونوگرافی جهت تشخیص گناد کمک کننده نبود از لاپاراسکوپی استفاده شد. میانگین سنی این بیماران 11.88±8.38 سال بود. در سه بیمار، باقیمانده کوچکی از بیضه در کانال اینگوئینال و در دو بیمار عدم وجود بیضه مشخص شد. در 8 بیمار گناد مشاهده شد که درمان مقتضی صورت گرفت هیچ عارضه جدی و یا خفیف مشاهده نگردید. همه بیماران روز بعد از عمل از بیمارستان مرخص شدند.
این مطالعه نشان داد که لاپاراسکوپی یک ابزار مفید و ایمن برای تشخیص صحیح در بیضه های غیر قابل لمس بوده و در مواردی مانع از اکسپلور غیر ضروری ناحیه اینگوئینال و لاپاراتومی می شود. همچنین در بیمارانی که اکسپلور قبلی در آنها کمک کننده نبوده است باعث تشخیص صحیح می گردد.