مدیریت پیشگیری از فرار در مزارع پرورش ماهی در قفسهای دریایی

امروزه آبزی پروری دریایی بخصوص آزاد ماهیان در محیط های محصور در نوار ساحلی دریاهای جهان افزایش یافته است. در راستای این فعالیت، موضوع پدیده فرار ماهیان از محیط های محصور متداول است. امکان تلاقی گری تولید مثلی بین جمعیت ماهیان پرورشی و بومی و تاثیر بر اکوسیستم طبیعی با پدیده فرار ماهیان پرورشی از محیط های محصور به طبیعت وجود دارد. از سوی دیگر این امر سبب افزایش رقابت بین جمعیت ماهیان مهاجم و ماهیان بومی می شود و حتی می تواند موجب تسهیل در انتشار عوامل پاتوژن به جمعیت ماهیان بومی شود. بدین ترتیب پدیده فرار، فشار زیادی را بر جمعیت های وحشی ماهیان وارد می کند. پدیده فرار ماهیان از نظر برنامه های بوم شناسی و اقتصادی اجتماعی اهمیت ویژه ای دارد. لذا لازم است که تا حد ممکن با تمهیداتی کاهش یابد. عوامل اصلی فرار ماهیان را می توان ناشی از سه عامل: ساختار نامناسب قفس، خطاهای عملیاتی ناشی از کارشناسان یا کارگران و عوامل زیستی دانست. تلفیق این عوامل هنگام طوفان های شدید می تواند موجب خسارات زیادی شود. استقرار تکنولوژی های نوین به میزان قابل توجهی از پدیده فرار ماهیان می کاهد. بعلاوه، شیوه های نوین مدیریتی در قالب ضوابط و مقررات ملی، شیوه چگونگی استقرار و عملیات پرورش ماهی به انضمام مکانیسم های تحقیق و توسعه و آموزش های مدیران و پرسنل قفس های دریایی می تواند در جلوگیری از این پدیده موثر واقع شود.