اثر نانوذره اکسید روی بر ویژگی های فیزیولوژیکی، میزان تولید رزمارینیک اسید و بیان ژن های TAT و 4-Cl در گیاه بادرنجبویه (Melissa officinalis L.)

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر نانو اکسید روی بر خصوصیات رشدی و فیزیولوژیکی، میزان تولید رزمارینیک اسید و بیان ژن های کلیدی در مسیر بیوسنتزی این ترکیب در گیاه بادرنجبویه است.

 در این مطالعه، دانه رست های 30 روزه بادرنجبویه با غلظت های صفر، 06/0 و 12/0 میلی گرم بر لیتر نانوذره اکسید روی تیمار شدند و سپس پارامترهای رشدی، میزان رنگیزه های فتوسنتزی، پرولین، گلایسین بتایین، پروتیین، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی و میزان تولید رزمارینیک اسید مورد بررسی قرار گرفت. هم چنین بیان ژن های کلیدی در مسیر بیوسنتزی رزمارینیک اسید با روش Real-time PCR  بررسی شد.

نتایج حاکی از این است که تیمار نانو ذره اکسید روی باعث افزایش رنگیزه های فتوسنتزی کلروفیلی، کاروتنوییدها و فعالیت آنتی اکسیدانتی این گیاه شد. هم چنین بیش ترین میزان پرولین و گلایسین بتایین نیز تحت غلظت 12/0 میلی گرم بر لیتر این تیمار به دست آمد. هم چنین نانوذره اکسید روی باعث افزایش بیان ژن های مسیر بیوسنتزی رزمارینیک اسید (TAT و 4-Cl) و در نتیجه افزایش مقدار این ترکیب شد.

 براساس نتایج این تحقیق نانوذره اکسیدروی می تواند بر مراحل رشدی و فیزیولوژیکی گیاه بادرنجبویه اثر گذاشته و بنابراین می توان از آن به منظور افزایش تولید رزمارینیک اسید استفاده کرد.