اثبات حجیت سنت اهل بیت (علیهم السلام) بر اساس «حدیث ثقلین»

از بدو بعثت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) دو شیء مهم در کنار یکدیگر بودند: قرآن کتاب خداوند و پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله). یکی به عنوان کتابی نظری و مملو از دستورات مهم و حیات‏بخش و دیگری الگویی عملی که مفاد قرآن را به صورت عینی و عملی نشان می‏داد. این دو در کنار هم بهترین وسیله برای هدایت بشر بودند. لکن پس از رحلت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) این امر کجا محقق می‏شود و به دست چه کسی سپرده می‏شود؟ حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) پاسخ این سوال را در مکان‏های مختلف و با بیانات گوناگون مطرح نمود. یکی از آنها حدیث شریف «ثقلین» است که در آن به همراهی قرآن و عترت خودش (علیهم السلام) تا روز قیامت اشاره می‏کند. تحقیق حاضر با هدف ارتقای سطح علمی نگارنده و محققین، درصدد اثبات حجیت سنت اهل بیت (علیهم السلام) بر اساس حدیث شریف هست. نتایج پژوهش نشان میدهد پس از بررسی سندی و متنی روایت نزد شیعه و اهل سنت و بررسی دلالت آن، ثابت می‏کند همانگونه که قرآن دارای عصمت، علم و وجوب اطاعت است، عترت پیامبر(صلی الله علیه و آله) هم معصوم، عالم و واجب الاطاعه هستند و این همان حجیت سنت اهل بیت (علیهم السلام) است.