بررسی تطبیقی هستی شناسی عرفانی ابوحامد غزالی و بهاءولد

هستی شناسی یکی از مهمترین مباحث عرفان اسلامی هست که کمابیش از ابتدای مکتوب شدن مطالب عرفانی مورد توجه عرفا و متصوفه بوده است. و هر یک از عرفای بزرگ صاحب اثر، براساس مشاهده ، مکاشفه و تجربه ای که خود داشته، به تبیین چینش نظام هستی و مطالب مربوط به هستی شناسی پرداخته است. از جمله این عرفا امام محمد غزالی و بهاءالدین ولد هستند که از بزرگترین عرفای اسلامی در قرن پنجم و ششم بوده اند. این تحقیق به روش تحلیلی- توصیفی و تطبیقی به بررسی مهمترین عناوین هستی شناختی مطرح شده در آثار این دو عارف پرداخته است. از یافته های مهم این پژوهش تفاوت دو عارف در نوع بیان اندیشه ها و پرداختن به مسایل مختلف از جمله مسایل هستی شناختی است. که به نظر می رسد ناشی از نوع تفکر این دو باشد چون غزالی در بیان مطالب و افکار متاثر از روش های کلامی و فلسفی است. اما بهاءولد حتی در ارایه مسایل کلامی متاثر از نتیجه تجربه عارفانه و کشف و شهودی است که به آنها دست یافته است.