طراحی مدل امنیت پایدار در رویدادهای بزرگ ورزشی ایران

دستیابی به امنیت پایدار در رویدادهای بزرگ ورزشی از مهم ترین چالش های آن در سطح جهان است، اما در ایران به دلیل شرایط خاص ملی و منطقه ای اهمیت بیشتری دارد. این پژوهش با هدف طراحی مدل امنیت پایدار در رویدادهای بزرگ ورزشی در ایران انجام شد. این پژوهش با استفاده از روش کیفی و نظریه داده بنیاد (استراوس و کوربین1990) و با مصاحبه نیمه ساختاریافته با 20 نفر از خبرگان مدیریت ورزشی (نه نفر) و امنیتی و انتظامی (هشت نفر) و نخبگان ادارات ورزشی (سه نفر) و با نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انجام شد. اطلاعات از طریق مطالعه پژوهش های پیشین و مصاحبه جمع آوری شد. نتایج پژوهش به مشارکت کنندگان ارایه شد و نظرهای آن ها اعمال شد. همچنین روایی صوری و محتوایی تعیین شد و برای بررسی پایایی از روش بازآزمون استفاده شد. میانگین میزان پایایی بازآزمون 82 درصد گزارش شد. برمبنای یافته ها، عوامل علی شامل مدیریت و برنامه ریزی صحیح، کنترل انتظامی و امنیتی، تعامل و ارتباطات سازمانی، عوامل زمینه ای شامل مدیریت هیجانات هواداران، حمایت های روحی و روانی، عوامل مداخله گر شامل ضعف در اجرای قوانین و مقررات، ضعف در کنترل رسانه ها و فضای مجازی، سیاست گذاری های ورزشی نامناسب بودند. راهبردها شامل ارتقای فرهنگ، همگرایی اجتماعی، آموزش های صحیح، دیپلماسی ورزشی، بهبود زیرساخت رفاهی و ورزشی، سرمایه گذاری و کمک مالی، فناوری و اطلاعاتی بودند. پیشنهاد می شود متولیان ورزش با عزم ملی به وسیله تغییر نگرش در جامعه ورزش کشور با مدیریتی یکپارچه و هماهنگ با محوریت پلیس، تعاملی سازنده و وحدت بخش را برای خلق امنیت پایدار ریل گذاری کنند.