جذب مالاشیت گرین از محلول های آبی توسط نانوکامپوزیت گرافن مغناطیسی

حضور ترکیب های شیمیایی در محیط زیست، تهدیدی جدی برای سلامتی انسان و سایر زیستمندان تلقی می شود؛ یکی از این ترکیبات مالاشیت گرین است که ورود آن به منابع آبی سبب مشکلاتی برای بشر و بهداشت عمومی می شود. استفاده از نانو جاذب ها روشی نوین و کارآمد جهت حذف آلاینده ها از محیط های آبی است. امروزه از گرافن به دلیل دارا بودن خواص منحصر به فردی نظیر سطح بالا در حذف آلاینده ها، استفاده می شود. در این مطالعه گرافن از پسماند کاه برنج که به عنوان یک ماده دورریز محسوب می گردد تهیه شده و سپس به روش حلال گرمایی مغناطیسی گردید. آنالیز های SEM،BET،Raman  وFTIR  به منظور تشخیص و بررسی ویژگی های نانوکامپوزیت سنتز شده صورت پذیرفت. سپس این نانوکامپوزیت برای حذف مالاشیت گرین از محلول های آبی در سیستم ناپیوسته مورد مطالعه قرار گرفت. عوامل موثر بر میزان جذب مانند pH، مقدار جاذب، زمان تماس، غلظت اولیه مالاشیت گرین و اثر دما مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد بیشترین ظرفیت جذب تعادلی برای مالاشیت گرین 993/33 میلی گرم بر گرم است. و مدل هم دمای تعادلی لانگمویر با ضریب همبستگی 0/9947 مطابقت خوبی با داده های تجربی نشان دادند و مطالعات سینتیک بیانگر مطابقت مدل شبه مرتبه دوم برای جاذب مورد بررسی بود. همچنین مطالعات ترمودینامیک جذب نشان دادند که جذب مالاشیت گرین توسط نانوکامپوزیت G/Fe3O4 به صورت گرماگیر است. بازیابی جاذب سنتزشده طی پنج چرخه متوالی جذب-واجذب توسط حلال متانول انجام شد. بر اساس نتایج حاصل از نانوکامپوزیت سنتز شده در مطالعه حاضر از ظرفیت جذب بسیار بالایی برای جذب مالاشیت گرین برخوردار بوده و قابلیت بازیابی و استفاده مجدد این جاذب و بکارگیری آن را در سیستم تصفیه پساب از نظر اقتصادی توجیه پذیر می نماید.