خوانش بوردیویی غذا و هویت فرهنگی اجتماعی در رمان ختمی ارغوانی اثر چیماماندا انگزی آدیچی

رویکرد انتقادی غذامحور یک حوزه ی جدید است که توجه بسیاری از پژوهش گران را به خود معطوف داشته است. اهمیت فرهنگی جایگاه غذا و موارد مربوط به آن در متون ادبی معمولا با موضوعاتی چون جنسیت، طبقه اجتماعی و نژاد مرتبط است. این پژوهش، تلاش دارد تا رابطه ی بین غذا و هویت را در رمان ختمی ارغوانی (2003) اثر چیماماندا انگزی آدیچی با استفاده از نظرات جامعه شناسی پییر بوردیو به ویژه در کتاب تمایز (1984) بررسی نماید. بوردیو با استفاده از کلیدواژه های خود همچون عادت واره، انواع سرمایه، و میدان توضیح می دهد که چرا و چگونه افرادی با جایگاه اجتماعی مشابه دارای سلایق، سبک زندگی و اعمال مشابهی هستند. عمل فرد تحت تاثیر رابطه بین عادت واره، میدان، و سایر انواع سرمایه از جمله اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، و نمادین شکل می گیرد. بنابراین، نوع تغذیه و طرز غذا خوردن در بین اقشار مختلف جامعه نمایان گر عقاید، ارزش ها، موضع گیری ها، و موقعیت اجتماعی افراد است. بوردیو در مطالعات خود، سلیقه های مختلف و تفاوت هایی که در حوزه ی مصرف در طبقه های مختلف جامعه دیده می شود را بررسی می کند و الگوی مصرف طبقه ی کارگر و ضعیف جامعه را سلیقه ی ناشی از جبر و الگوی مصرف طبقه های متوسط و بالای جامعه را سلیقه ی ناشی از تجمل می نامد. در این مقاله نشان داده می شود که چگونه این نویسنده ی برجسته نیجریه ای با ارایه ی تصاویرغذا و آشپزی، نوع سلیقه، منطق عمل و هویت فرهنگی افراد را از منظر موقعیت اجتماعی شان نشان می دهد.