بررسی اثر تمرینات کم خطا و پرخطا بر یادگیری مهارت حرکتی در کودکان: نقش بازپردازش آگاهانه

هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرینات کم خطا و پرخطا بر یادگیری مهارت حرکتی در کودکان و نقش بازپردازش آگاهانه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی پسر در بازه سنی 10-7 سال شهر مشهد در سال تحصیلی 1398-1397 تشکیل دادند. بدین منظور، 48 دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی براساس سطوح بازپردازش و نوع پروتکل تمرینی در چهار گروه کم خطا با بازپردازش آگاهانه پایین، کم خطا با بازپردازش آگاهانه بالا، پرخطا با بازپردازش آگاهانه پایین و پرخطا با بازپردازش آگاهانه بالا تقسیم شدند. این پژوهش کاربردی است و در پنج مرحله پیش آزمون، اکتساب، یادداری، انتقال و تکلیف ثانویه انجام شد. پس از مرحله اکتساب با فاصله 24 ساعت، آزمون های یادداری، انتقال و تکلیف ثانویه اجرا شدند. برای تحلیل داده ها در مراحل اکتساب، یادداری، انتقال و تکلیف ثانویه از آزمون تحلیل واریانس مرکب 2 (سطوح بازپردازش: بالا و پایین) × 2 (پروتکل تمرین: کم خطا و پرخطا) و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد و با استفاده از نرم افزار spss24 تحلیل شد. نتایج آزمون اکتساب نشان داد همه گروه ها پیشرفت داشته اند، اما دو گروه پرخطا با بازپردازش آگاهانه بالا و کم خطا با بازپردازش آگاهانه پایین عملکرد بهتری در مهارت پرتابی داشتند. همچنین در آزمون های یادداری و انتقال مشخص شد گروه های پرخطا با بازپردازش آگاهانه بالا و کم خطا با بازپردازش آگاهانه پایین به طور معناداری عملکرد بهتری از سایر گروه ها داشتند؛ بنابراین توصیه می شود مربیان، روان شناسان و معلمان تربیت بدنی هنگام طراحی تمرینات و برنامه های آموزشی مهارت های حرکتی برای کودکان به این متغیرهای روان شناختی (بازپردازش آگاهانه) توجه ویژه ای داشته باشند.