رهبران مذهبی و سلامت زنان: مردم نگاری انتقادی در بازاندیشی زنان اورامی

زنان به عنوان نیمی از جمعیت جامعه نقش بسیار مهم و حیاتی در سلامت جامعه و خانواده دارند. جامعه ای که در آن زنان حضوری فعال و همه جانبه داشته باشند، هرگز نمی تواند همچون جامعه ای که زنان در آن وجود اجتماعی ندارند، ساختارهای خشونت، بی عدالتی و بی رحمی را تقویت و تشویق کند. بنابراین مسایل مربوط به زنان در اولویت قرار دارد. در منطقه اورامان دین و مذهب و به تبع آن رهبران مذهبی، نقش بسیار پررنگی در اموراجتماعی ومعیشتی مردم دارند و اساسا متغییر بسیار مهمی برای درک و فهم جامعه اورامانات می باشند. زنان اورامی در مواجه با دنیای مدرن واکنش بازاندیشیانه ای را از خود نشان داده اند و بر این اساس در مورد سلامت و دین نیز همین برخورد بازاندیشانه را داشته اند که خود نتیجه مجموعه ای از شرایط زندگی مدرن و تغییر موضع رهبران مذهبی در حمایت از زنان و چندگانگی رهبران مذهبی و تعدد ایدیولوژی ها می باشد. پژوهش حاضر کوشیده است اولا نقش رهبران مذهبی بر سلامت زنان را مورد کنکاش قرار دهد و ثانیا اینکه زنان درتقابل سلامت خود با رهبران مذهبی و آموزه های آنها چه واکنشی داشته اند و در صورت بازاندیشی، آیا این بازاندیشی همسو با حفظ و ارتقاء سلامت آنان بوده است؟ ثالثا چه تغییراتی و چگونه باید اعمال کنند تا از تبعیض های جنسیتی موجود در جامعه و خانواده علیه آنان کاسته شود؟ در این پژوهش با رویکرد مردم نگاری انتقادی کارسپیکن و با تکیه بر مصاحبه عمیق و اسناد و مدارک و... تلاش شده تا دلیل اینکه بعضی از کنشگران زن اورامی توانسته اند زیست جهان خود را مورد بازاندیشی مستمر و مدوامی قرار دهند؛ درحالی که برخی دیگر از آنان یا اساسا نیازی به بازاندیشی ندیده اند و یا امکان بازاندیشی برایشان میسر نبوده است، موردبررسی قرار داده شود. براساس یافته های این پژوهش، این امکان در شرایطی محقق می شود که زنان به سطوح بالاتری از تحصیلات و متعاقب آن، استقلال مالی و عاطفی و... دست یابند.