تبیین فرآیند پذیرش شبکه های نرم افزار محور (SDN) با استفاده از روش داده بنیاد و رویکرد سیستمی

فناوری SDN یکی از فناوری‌هایی است که در تحول دیجیتال نقش برجسته‌ای ایفاء خواهد نمود. ساختار این فناوری به گونه‌ای است که بتواند خود را با ماهیت پویا و درحال تغییر شبکه‌های آینده و همچنین با نیازها و درخواست‌های کاربران سازگار و همگام سازد. تاثیر این فناوری در هوشمندسازی، چابکی، مدیریت و کنترل تجهیزات، حوزه‌ها و فناوری‌های نوین ارتباطی دیگر، کاهش هزینه‌ها و ایجاد کسب و کارهای نوآورانه بسیارحایز اهمیت است. در این خصوص فراهم‌کنندگان خدمات، از طرفی علاقه زیادی به استقرار SDN، برای مهاجرت زیرساخت‌های خود از یک معماری ایستا به یک سیستم پویا و قابل برنامه‌ریزی دارند و از طرف دیگر آن را جزو اولویت‌های خود نمی‌دانند و این تصور را دارند که از طریق روش‌های سنتی، مدیریت شبکه را انجام دهند. لذا در این پژوهش تلاش شده است ضمن شناخت عوامل موثر بر پذیرش معماری SDN و بکارگیری آن توسط اپراتورهای مخابراتی، مدل پارادایمی موضوع با استفاده از رویکرد سیستمی و نظریه داده بنیاد (مدل اشتراوس و کوربین) استخراج شود. در ارایه مدل بیش از هزار کد اولیه تعیین و در مراحل بازنگری و براساس اشتراکات معانی، مجموعا 210 کد مستقل احصاء گردید. در انتها با نظرخبرگان از این تعداد کد، مجموعا 73 کدنهایی، 12 کد محوری و 6 مقوله اصلی استخراج شده است.