تعیین ترکییب بهینه ی گونه های (مدهای) حمل و نقل شهری

عملکرد مطلوب روش های مختلف حمل ونقل شهری یک موضوع حیاتی برای جابه جایی شهروندان است. هر یک از این روش ها به دلیل ویژگی های خاص از اولویت بندی متفاوتی برخوردار است و لازم است به کارگیری و توسعه آن ها متناسب با خصوصیات این روش ها و شرایط شهر صورت گیرد. در مقاله ی حاضر مسیله، تخصیص مدهای مختلف حمل ونقل شهری به تقاضاهای موجود از هر مبدا به هر مقصد می باشد، به گونه ای که کم ترین هزینه ی اجتماعی به سیستم تحمیل شود. هدف از انجام این تحقیق، تعیین ترکیب بهینه ای از سیستم حمل ونقل شهری با در نظر گرفتن سطح مناسبی از راحتی در شهر اصفهان است. نتایج حاکی از آن است که در حالت های مختلف ترکیب هزینه و راحتی، مدل تخصیص های متفاوتی را ارایه می دهد. تمامی این ترکیب ها که نقاط پارتو می باشند بهینه هستند که با توجه به نظر سیاست گذار، هریک از این نقاط می تواند جهت اجرای سیاست های حمل ونقل  انتخاب شود. داده های استفاده شده در این پژوهش بر اساس داده های مبدا- مقصد اخذ شده از معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری اصفهان بین 189 محدوده ترافیکی بوده و به منظور تسهیل در تخصیص مدهای بهینه به داده های مبدا - مقصد با تجمیع نواحی همگن بین نواحی تجمیعی 44 گانه تقلیل یافته است. مدل مورد استفاده در این پژوهش یک مدل برنامه ریزی خطی دو هدفه می باشد. در این پژوهش از نرم افزار گمز جهت مدل سازی، از نرم افزار ArcGIS به منظور داده -کاوی و از نرم افزارهای Excel و SPSS جهت تحلیل نتایج استفاده شده است.