اجرای قراردادهای نفتی بر اساس معیارهای محیط زیستی در حقوق آمریکا و ایران

یکی از نگرانیها در زمینه محیط زیست، آلودگی ناشی از استخراج و انتقال مواد نفتی است. در این راستا، توجه به قراردادهای بین المللی نفتی حایز اهمیت است، اینکه رعایت اصول حقوق محیط زیست در قراردادهای نفتی چه تاثیری بر کاهش آلودگی نفتی دارد، باید به نقش محوری و تاثیرگذار این قراردادها در تنظیم رفتار طرفین توجه داشت. درج مسیولیت رعایت اصول محیط زیستی در قراردادهای نفتی به معنای به رسمیت شناختن زیاندیده احتمالی، تعیین آلوده کننده و تسهیل فرآیند دادرسی به نفع زیاندیده و احقاق حقوق وی ازلحاظ دریافت غرامت و یا اعاده به وضع سابق است. تعیین ضمانت اجرای مناسب برای آلودگی نفتی در قراردادهای نفتی، طرفین قرارداد را ملتزم به رعایت استانداردهایی خواهد کرد که آلودگی نفتی را به حداقل کاهش دهد. این استانداردها، همان اصول اساسی حاکم بر قواعد محیط زیستی از قبیل اصل جلوگیری، اصل اقدام همگانی، اصل مسیولیت مشترک، اصل شفافسازی، اصل پرداخت خسارت توسط آلودهساز و اصل برخورد احتیاطی در متن سندی لازم الاجرا میباشند که اجرای آنها به کاهش و رفع تدریجی آلودگی نفتی منجر خواهد شد. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، به بررسی اعمال و اجرای قراردادهای نفتی در پرتو موازین محیط زیستی در حقوق آمریکا و ایران پرداخته شده و چالشها و راه حلهای محیط زیستی در قبال قراردادهای بالادستی نفت ارایه شده است.