مقایسه تاثیر تمرینات کادمن و ریتم حرکتی کتف بر برخی فاکتورهای پاسچرال زنان مبتلا به شانه منجمد

سندرم شانه منجمد شرایطی است که موجب درد و محدودیت حرکتی در مفصل گلنوهومرال می شود. روش های مختلف درمانی از جمله تزریق استرویید، منیپولیشن تحت بیهوشی و تمرین درمانی برای بهبود علایم این عارضه معرفی شده است. از میان این روش ها انواع تمرین درمانی به دلیل غیر تهاجمی بودن حایز اهمیت می باشند. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر تمرینات کادمن و  ریتم حرکتی کتف بر برخی فاکتورهای پاسچرال زنان مبتلا به شانه منجمد بود.

در این پژوهش نیمه تجربی، تعداد 30 زن با دامنه سنی 40 تا 60 سال، از میان جامعه آماری مبتلا به شانه منجمد شهرستان ایلام، به صورت هدفمند براساس معیارهای ورود، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مساوی، تمرینات کادمن (15 نفر) و تمرینات ریتم حرکتی کتف (15 نفر) تقسیم شدند. هر دو گروه تمرینات مربوط به خود را در طول 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هرجلسه 30 تا 40 دقیقه اجرا نمودند. قبل و بعد از مداخله تمرینی میزان سربه جلو و شانه به جلو به وسیله عکسبرداری با استفاده از نرم افزار کینوا و کایفوز به وسیله خط کش منعطف ارزیابی شد. پس از بررسی نرمال بودن داده ها توسط آزمون کولموگروف اسمیرنف، از روش آماری آنکوا و در  نظر گرفتن خطای نوع اول 0/05=α، تجزیه و تحلیل داده‏ ها انجام شد.

نتایج نشان داد اختلاف معنی داری بین دو برنامه تمرینی کادمن و ریتم حرکتی کتف در متغیرهای سربه جلو (0/478=p) و کایفوز (0/215=p) وجود ندارد. اما در متغیر شانه به جلو نتایج حاکی از معنی داری تفاوت دوبرنامه تمرینی کادمن و ریتم حرکتی کتف بود (0/001=p).

برنامه تمرینی ریتم حرکتی کتف به دلیل تاثیر مثبت بر تعادل عضلات اطراف اسکاپولا و موقعیت کتف، در بهبود وضعیت شانه به جلو زنان مبتلا به شانه منجمد بهتر عمل کرده است. از آنجا که حرکاتی مانند چرخش خارجی و ابداکشن گلنوهومرال، از موقعیت کتف تاثیر می پذیرند، پس تمرینات ریتم حرکتی کتف توانسته است با بهبود وضعیت شانه به جلو و موقعیت کتف، علایم افراد مبتلا را کاهش دهد.