بررسی جایگاه معیارهای ساختمان سبز در ارزیابی دروس طراحی کارشناسی معماری با استفاده از آنتروپی شانون

ساختمان ها در طول چرخه حیات خود تاثیرات گسترده ای بر محیط زیست اطراف خود می گذارند. اثرات منفی ساختمان هم چون ازبین بردن بخشی از  محیط زیست و استفاده حدود 40 درصدی از منابع انرژی سبب ایجاد رویکردهای جدیدی از جمله مفهوم ساختمان سبز در معماری شده است. در حال حاضر صنعت ساختمان سازی در ایران، حدود یک سوم انرژی مصرفی کشور را به خود اختصاص داده است. از این رو، توجه به اصول طراحی و احداث ساختمان سبز می تواند نقش مهمی در حل مشکلات انرژی و محیط زیستی در ایران داشته باشد. اگرچه آموزش های دانشگاهی یکی از فرصت ها برای هدایت و ایجاد انگیزه در دانشجویان رشته معماری به سمت به کارگیری اصول طراحی معماری سبز است، اما در حال حاضر این موضوع در آموزش دوره کارشناسی معماری در ایران کمتر مورد توجه قرار گرفته است.سوال تحقیق: معیارهای ساختمان سبز تا چه اندازه در ارزیابی استادان از طرح های دانشجویان در دوره کارشناسی معماری واجد اهمیت است؟

هدف از این مقاله، تعیین میزان اهمیت معیارهای ساختمان سبز در ارزیابی استادان از طرح های دانشجویی کارشناسی معماری در ایران و هم چنین تعیین دروس طراحی معماری با بیشترین قابلیت، جهت آموزش معیارهای ساختمان سبز در این دوره است.

روش این تحقیق توصیفی و تحلیل آماری است. در گام اول شاخص های مشترک در دو سیستم لید و بریم به عنوان ملاک سنجش ساختمان های سبز تعیین شده و در گام دوم با ابزار پرسشنامه نظرات مدرسان دروس طراحی معماری در زمینه میزان اهمیت به معیارهای ساختمان سبز در ارزیابی طرح های دانشجویی، روش پیشنهادی برای آموزش آن و موانع پرداختن به این اصول در آموزش دانشگاهی جمع آوری گردید. در گام سوم داده ها با استفاده از روش آنتروپی شانون تحلیل شد.

یافته ها نشان می دهد که اولویت معیارها بر اساس میانگین وزن دسته به ترتیب شامل یک) بهره وری آب، دو) سایت، سه) حمل و نقل، چهار) معیار انرژی و معیار مصالح و منابع با امتیاز برابر  و پنج) کیفیت محیط داخلی است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که اختصاص یکی از طرح های معماری به ویژه طرح نهایی به آموزش اصول ساختمان سبز می تواند راهکار مناسبی برای افزایش آگاهی دانشجویان نسبت به این موضوع باشد. این در حالی است که مهم ترین مانع آموزش معماری سبز، توجه ناکافی به معماری سبز در سرفصل دروس طراحی دوره کارشناسی بوده و بازنگری سرفصل دروس ضروری بنظر می رسد. این مقاله بر اساس وضع موجود در ایران است و پیشنهاد می گردد در پژوهش های آتی، اولویت بندی معیار ها مبتنی بر نیازهای واقعی کشور انجام شود.