استفاده بهینه میکروسیلیس در کاهش خوردگی آرماتور در سازه های بتنی دریایی (مطالعه موردی اسکله P1 بندر امام خمینی)

سازه های دریایی با توجه به موقعیت خاص جغرافیایی و سهم مهمی که در اقتصاد کشور دارند جزء سازه های زیربنایی به شمار میروند، که تعمیر و مرمت این سازه ها در برابر خوردگی به منظور افزایش دوام و عمر بهره برداری از موضوعات اساسی به حساب می آید. مهمترین خسارت به سازه های بتنی دریایی در منطقه جزر و مد و در اثر خوردگی آرماتورها در بتن می باشد. این شرایط عمر مفید سازه های بتنی را کاهش می دهد. یکی از روش های موثر برای جلوگیری از خوردگی آرماتور و کاهش نفوذ یونهای کلر در سازه های بتنی در محیط های دریایی، بهبود کیفیت و خواص مکانیکی بتن با استفاده از میکروسیلیس می باشد، اگر چه تا کنون مطالعات گوناگونی در مورد این موضوع انجام گرفته است ولی این مقاله در نظر دارد، استفاده بهینه میکروسیلیس درکاهش خوردگی آرماتور در سازه های بتنی دریایی را بر روی خواص بتن سخت شده در 18 ماه و طی زمانهای مختلف بررسی نماید. در نمونه های آزمایشگاهی با نسبت آب به سیمان 34% و40% و فوق روان کننده محدوده 3% تا 6% و میکروسیلیس با درصدهای 7، 10 و 13 ساخته شده و پس از قرار گیری در معرض شرایط تهاجمی، آزمایش سرعت خوردگی ، اندازه گیری شده است. نتایج حاصله مبین آنست که، اثر مخلوط بتن حاوی 10% میکروسیلیس با نسبت آب به سیمان 34% دوام آرماتور در برابر خوردگی و عمر مفید سازه های دریایی را افزایش می دهد.