بررسی خواص مهندسی بتن سبک بیولوژیکی و سنجش اثر حفاظتی هوازا بر بهبود عملکرد باکتری

با توجه به جایگاه ویژه ی بتن سبک در صنعت ساخت وساز جهان، تولید بتن سبک با کیفیت و مبتنی بر مواد بدیع، به یکی از جنبه های اساسی این صنعت رو به رشد تبدیل شده است. القای رسوب کلسیت میکروبی به عنوان یک استراتژی نوین و دوست دار محیط زیست شناخته شده است. اگرچه هدف اصلی توسعه بتن بیولوژیکی ترمیم ترک بوده است، با این حال تحقق این هدف نه تنها باید بدون تاثیر منفی بر خصوصیات مکانیکی و دوام بتن باشد، بلکه می توان با شناخت پارامترهای موثر، به بتن بیولوژیکی با خواص مهندسی ایده آل دست یافت که این نوع بتن را از بتن های معمولی متمایز می کند. در این مطالعه با هدف تولید بتن سبک با دوام و مقاومت مطلوب، از تکنیک استفاده از باکتری در بتن بهره گرفته شده است. منافذ بتن، محیط قلیایی، عدم دسترسی به مواد مغذی و اکسیژن کافی، از چالش های اساسی کاربرد مواد معدنی زیستی در بتن هستند. به همین منظور از افزودنی هوازا به عنوان یک رویکرد حفاظتی جهت افزایش بقای باکتری استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمایش های انجام شده نشان داد که، رسوب کلسیم کربنات ناشی از فعالیت متابولیک میکروارگانیسم ها منجر به افزایش خواص مکانیکی و بهبود ویژگی های دوام بتن شده است. هم چنین افزودنی هوازا به عنوان فاکتوری موثر در حفظ زیست پذیری و بهبود عملکرد باکتری نقش اساسی داشته است. استفاده از باکتری در بتن منجر به افزایش 19/8% مقاومت فشاری و 63/9% مقاومت الکتریکی شده است. هم چنین حداکثر کاهش جذب آب و کاهش نفوذ یون کلر در نمونه ی بیولوژیکی به ترتیب 62/7% و 40/7% بوده است.