اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر عدم تحمل بلاتکلیفی، تحمل آشفتگی و عملکرد جنسی در زنان خیانت دیده

خیانت زناشویی یکی از مخرب ترین مشکلات یک رابطه و همچنین یکی از مسایلی است که معمولا منجر به طلاق می شود. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر عدم تحمل بلاتکلیفی، تحمل آشفتگی و عملکرد جنسی زنان خیانت شده انجام شد.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان خیانت دیده شهر گرگان تشکیل می دهند که از تیر تا مرداد سال 1400 برای دریافت خدمات مشاوره به مراکز مشاوره آرامش و روشنا مراجعه کرده اند. از این میان 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی فریستن و همکاران، پرسشنامه تحمل آشفتگی سیمونز و گاهر و پرسشنامه عملکرد جنسی روزن بود. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل از نظر عدم تحمل بلاتکلیفی، تحمل آشفتگی و عملکرد جنسی تفاوت معنی داری وجود دارد. به عبارت دیگر، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور قابل توجهی باعث بهبود عدم تحمل بلاتکلیفی، تحمل آشفتگی و عملکرد جنسی در زنان خیانت دیده شد.

توصیه می شود روانشناسان و درمانگران بالینی از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کنار سایر روش های آموزشی برای ارتقای سلامت روان زنان خیانت دیده استفاده کنند.