ارزیابی خواص آنتی باکتریال نانوکامپوزیت های پلی لاکتیک اسید- پلی کاپرولاکتون- حاوی نانوذرات هیدروکسی آپاتیت و اکسید روی در داربست های قابل جذب بافت سخت

امروزه افراد بسیاری به دلیل صدمات وارده به بافت استخوان نیاز به استفاده و کاشت ثابت کننده های استخوانی دارند. به دلیل تحریک سیستم ایمنی پس از کاشت، عفونت در محل عمل بسیار رایج است که باعث ایجاد تورم و درد در ناحیه عمل می شود. استفاده از نانوذرات اکسید روی باعث کاهش عفونت در محل عمل و کاهش نیاز بیمار به مصرف آنتی بیوتیک می شود. هدف از انجام این پژوهش ساخت و مشخصه یابی اتصالات پلیمری آنتی باکتریال قابل جذب جهت کاربرد در بافت سخت است که بتواند نیاز بیمار به جراحی مجدد جهت خروج اتصالات دایمی را برطرف کند. برای این منظور از پلیمرهای زیست تخریب پذیر پلی لاکتیک اسید و پلی کاپرولاکتون و نانوذرات هیدروکسی آپاتیت و اکسید روی و همچنین حلال کلروفرم استفاده شد. برای ساخت نمونه ها از روش محلولی استفاده شد و با استفاده از هم حمام فراصوت و همزن مغناطیسی نمونه ها ساخته شد. جهت بررسی مورفولوژی داربست های ساخته شده از میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی استفاده شد. ارزیابی سمیت نمونه ها توسط آزمون MTT بررسی شد. رفتار نانوکامپوزیت ها در مقابل باکتری های اشریشیاکلای (ای کلای) و استافیلوکوکوس اوریوس (اس آریوس) توسط اندازه گیری قطر هاله عدم رشد بررسی شد. نتایج نشان داد که میزان قطر هاله عدم رشد در زمینه پلیمری در برابر باکتری ای کلای 0/219 ± 14/79 میلی متر و برای زمینه بهینه 0/341 ± 38/72 میلی متر بود. همچنین میزان قطر هاله عدم رشد در برابر باکتری اس آریوس در زمینه پلیمری 0/32 ± 17/42 میلی متر و برای ماتریس بهینه 0/318 ± 39/97 میلی متر اندازه گیری شد که نشان از فعالیت آنتی باکتریال نانوذرات اکسید روی دارد. همچنین مشاهده شد که سلول های فیبروبلاست روی سطح داربست های اصلاح شده زنده مانی بیشتری نسبت به داربست پلیمری داشتند. این نتایج نشان داد که اصلاح داربست ها با نانوذرات باعث مهار رشد باکتری در محیط کشت می شود. این مطالعه نشان داد که اضافه کردن نانوذرات اکسید روی باعث بهبود خاصیت ضد باکتریایی داربست ها و همچنین بهبود زندهمانی سلول ها و کاهش سمیت داربست می شود.