اثربخشی مهارت های معنوی مبتنی بر آموزه های قرانی و روایات بر سرزندگی و خوش بینی تحصیلی دانش آموزان

این مقاله با هدف بررسی اثربخشی مهارت های معنوی مبتنی بر آموزه های قرانی و روایات بر سرزندگی و خوش بینی تحصیلی دانش آموزان دختر پایه نهم متوسطه شهرستان گلوگاه انجام شد. پژوهش از نظر هدف کاربردی و روش انجام پژوهش از نوع شبه آزمایشی، طرح پیش آزمون و پس آزمون است. حجم نمونه به روش نمونه گیری تصادفی ساده در دو گروه 25 نفره انتخاب شدند؛ یک گروه به عنوان گروه آزمایش که پروتکل مهارت های معنوی مبتنی بر آموزه های قرانی و روایات بر اساس الگوی برومندزاده و کریمی ثانی (1394) در آن ها اجرا شد و گروه گواه که این آموزش در آن ها اجرا نشد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل: الف) برنامه مهارت های معنوی مبتنی بر آموزه های قرانی و روایات که در 10 جلسه 100 دقیقه ای و در یک ماه برگزار شد، ب) پرسشنامه استاندارد خوش بینی تحصیلی (قاسمی و همکاران، 1397)، ج) پرسشنامه سرزندگی تحصیلی دهقانی زاده و حسین چاری (1391)، بوده است. نتایج به دست آمده از تحلیل آماری کواریانس نشان داد که آموزش مهارت های معنوی مبتنی بر آموزه های قرانی و روایات بر مولفه های سرزندگی تحصیلی (حساس دیده شدن، مفید بودن، توانایی مقابله با چالش ها) و مولفه های خوش بینی تحصیلی (اعتماد به معلم، حس کارآمدی، تاکید علمی معلم) دانش آموزان تاثیر مثبت و معنادار دارد.