بررسی تاثیر بادشکنهای طبیعی بر خاک های ماسهای روان و تعیین نوع بادشکن بهینه با استفاده از روش (DBA) (مطالعه موردی استان سیستان و بلوچستان)
استان سیستان و بلوچستان در جنوب شرقی ایران قرار دارد و از اقلیمی خشک و نامساعدی برخوردار است. به علت تغییرات زیست محیطی از جمله خشک شدن دریاچه هامون و همچنین وقوع بادهای موسوم به 120 روزه، شرایط مناسبی جهت فرسایش بادی خاک منطقه و وقوع طوفان های گردوخاک و نیز حرکت تپههای ماسهای با سرعت زیاد فراهم شده است. یکی از روش های جلوگیری از این امر استفاده از بادشکن های طبیعی است. بادشکن ها به عنوان مانعی تعریف میشوند که سرعت باد را کاهش داده و معمولا در آنها از پوششهای گیاهی به عنوان مانع استفاده میشود. کارکرد بادشکنها کاهش سرعت باد، تغییر جهت و زاویه باد در اطراف منطقه بادشکن است با استفاده از مکان یابی و احداث بادشکنها تا حدود زیادی می توان از جابه جایی تپههای روان جلوگیری نمود. هدف از این تحقیق تعیین گونههای گیاهی مناسب استان جهت احداث بادشکن طبیعی و انتخاب نمونه بهینه با استفاده از روش مبتنی بر فاصله است. همچنین با بررسی های صورت گرفته میزان کاهش سرعت باد قبل و بعد از بادشکن و فاصله مناسب احداث آن از یک منطقه خاص تعیین گردید. در نهایت مشخص گردید که درختان چش و کرت، بنه، گز، تاغ و بادام کوهی جهت کاشت در این منطقه گونه های مناسبی هستند. همچنین با استفاده از روش DBA تعیین گردید که درخت چش و کرت جهت احداث بادشکن از سایر گونه ها بهینه تر است.
ماسه&lrm ، روان ، طوفان ، بادشکن طبیعی ، سیستان و بلوچستان ، روش DBA
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.