پیش بینی اشتیاق به برقراری روابط در نوجوانان دختر بر اساس هیجان خواهی، حمایت اجتماعی و شادکامی

هدف این پژوهش پیش بینی اشتیاق به برقراری روابط در نوجوانان بر اساس هیجان خواهی، حمایت اجتماعی و شادکامی در دانش آموزان دختر متوسطه دوم بود. این پژوهش از نظر نوع توصیفی و از نظر روش همبستگی بود. جامعه آماری همه دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان قم در سال 98-1397 بودند. نمونه مورد مطالعه 375 نفر از دانش آموزان دختر بودند که به وسیله فرمول کوکران محاسبه و با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. پرسشنامه های اشتیاق به برقراری روابط مک کروسکی (Willingness To Communicate Questionnaire)، هیجان خواهی زاکرمن (Sensation Seeking Questionnaire)، حمایت اجتماعی زیمت (Perceived Social Support Questionnaire) و شادکامی آرگیل (Oxford Happiness Questionnaire) به عنوان ابزار پژوهشی استفاده شد. برای تحلیل داده ها ازآزمون های رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده شد. نتایج نشان داد از میان مولفه های هیجان خواهی، مولفه های ماجراجویی (001/0<p)، تجربه جویی (015/0=p)، تنوع طلبی (001/0<p) و گریز از بازداری (001/0<p)، حمایت اجتماعی با مولفه های خانواده (001/0<p) و اشخاص مهم (001/0<p)، و شادکامی با زیر مولفه عزت نفس (001/0<p)، می توانند اشتیاق به برقراری رابطه را به صورتی معنی داری پیش بینی کنند. نتایج مطالعه نشان داد هیجان خواهی و شادکامی رابطه مثبت و معنی دار و مولفه خانواده  رابطه معکوس و معنی دار با اشتیاق به برقراری روابط دارد. در نتیجه افزایش هیجان خواهی و شادکامی و کاهش حمایت خانواده منجر به افزایش اشتیاق به برقراری روابط می شود.