شواهد عدم وابستگی توالی های بالشی و دایکی افیولیت نورآباد-میانراهان (استان کرمانشاه) به محیط فرافرورانشی

گدازه های بالشی و توالی دایکی هرسین-نورآباد و میانراهان بخشی از مجموعه افیولیتی کرمانشاه به شمار می آیند. دایک های دیابازیک با بافت های افیتیک، دولریتی و گلومروپورفیریک، متشکل از پلاژیوکلاز دارای زونینگ و کلینوپیروکسن اند و گدازه های بالشی بافتهای اینترگرانولار تا میکروپورفیریک با خمیره هیالومیکرولیتیک داشته و از پلاژیوکلاز، دیوپسید-اوژیت و پسودومورف های الیوین تشکیل گردیده اند. الگوی نمودارهای عنکبوتی، محیط تشکیل فرافرورانشی این توالی ها را رد و بیانگر موقعیت تکتونوماگمایی جزایر درون صفحه اقیانوسی (OIB) در واحد پیلولاوایی گشور و دایک های دیابازیک و نیز شواهد ژیوشیمیایی P-MORB در واحد پیلولاوایی تمرک و میانراهان می باشند. شواهد مورب می تواند بیانگر وقوع ذوب بخشی یک منشاء غنی شده نوع OIB باشد که شرایط تولید بازالت های آلکالن منطقه گشور و دایک های دیابازیک را فراهم آورده و در مقابل ذوب بخشی گوشته نوع MORB که بصورت هتروژن حاوی اجزاء OIB بوده، موجب تولید P-MORB ها در مناطق تمرک و میانراهان گردیده است. لذا شاید بتوان جنوب نیوتتیس را بصورت یک حاشیه ریفتی حدواسط با ریفتینگ غیرمتقارن تلقی نمود که در آن شرایط رخنمون گوشته فوقانی زیر قاره ای مهیا شده و حالتی حد واسط بین افیولیت های حاشیه قاره و پلوم در مجموعه مورد بررسی بوجود آمده است.