نقش ویژگی های شخصیتی و هویت یابی حرفه ای در نگرش پرستاران نسبت به یادگیری بین حرفه ای

به دلیل تیمی بودن ماهیت مراقبت، همکاری‏های بین حرفه ای به عنوان یکی از اصول موثر آموزش و مداخلات پزشکی جا افتاده است؛ اثربخشی این همکاری با عوامل فردی، ساختاری و اجتماعی-فرهنگی متنوعی مرتبط است؛ تحقیق حاضر با تمرکز بر برخی از این متغیرها و با هدف بررسی نقش ویژگی های شخصیتی و نوع هویت یابی حرفه ای پرستاران دانشگاه علوم پزشکی نسبت به یادگیری بین حرفه ای انجام شده است. 

تحقیق از نظر هدف کاربردی و ازلحاظ روش جمع آوری داده ها، همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اردبیل بود که 310 نفر با استفاده از جدول کرجسی مورگان برآورد و با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای تصادفی انتخاب شدند. داده های مطالعه از طریق پرسشنامه های شخصیت نیو، آمادگی برای یادگیری بین حرفه ای پارسل و بلای و هویت حرفه ای دیلاس جمع آوری شدند. برای بررسی روابط بین متغیرها نیز از آزمون های همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس و تحلیل رگرسیون استفاده شد. 

یافته های به دست آمده نشان داد که ابعاد برونگرایی، گشودگی، همسازی و وظیفه شناسی بر نگرش پرستاران نسبت به یادگیری بین حرفه ای پرستاران تاثیر مستقیم دارد (01/0>p)؛ همچنین پرستارانی که هویت حرفه ای موفق دارند، به شکل معناداری، نگرش مثبت تری برای یادگیری بین حرفه ای دارند (01/0>p). علاوه بر این نقش تعدیل گرانه هویت حرفه ای در روابط بین دو متغیر ویژگی های شخصیتی و یادگیری بین حرفه ای هم نسبتا کم برآورد شده است. 

وجود رابطه معنادار بین ویژگی های شخصیتی پرستاران و نگرش آن ها نسبت به یادگیری بین حرفه ای می تواند زمینه ساز ایجاد نگرش مثبت به همکاری در پرستاران باشد. سازگاری ابعاد شخصیتی افراد یک تیم پزشکی با یکدیگر نیز امکان بهبود تعاملات بین فردی و همکاری را فراهم می کند. با تدارک موقعیت هایی که برای فرد امکان کسب هویت موفق را مهیا می کند، می توان آمادگی لازم را برای یادگیری بین حرفه ای در پرستاران به وجود آورد.