مواجهه ی با معماری به مثابه ی رخداد نزد دریدا

اگرچه به نظر می رسد دیکانستراکشن نزد دریدا موجب گسست و فروپاشی همه چیز است، اما می توان آن را به منزله ی مبنایی برای گرد هم آوردن و اتصال همه چیز هم به حساب آورد. رخداد نزد دریدا مانند دیگر موضوعاتی که در فلسفه ی دریدا مطرح می شود، به سان دیکانستراکشن، به فروپاشی و برساخت مدام مبتلاست. در این خصوص سوالات زیادی مطرح می شود از جمله این که رخداد چیست و چرا امری درونی است که از ما اعتبار می گیرد یا این که اصولا چرا رخداد به مصنوع بودگی دچار است؟ به علاوه، مسیله ی مهم تر این است که چرا دریدا معماری را از سنخ رخداد می داند و سبک دیکانستراکشن در معماری که با مشارکت خود او شکل گرفت، تا چه حد پدیده ای از جنس رخداد تلقی می شود و نیز تا چه حد به تبیین رخداد کمک می کند؟ مقاله ی حاضر تلاش می کند با تبیین آرای دریدا در مورد رخداد و ارتباط آن با هنر و معماری، ویژگی های آن همانند ساخت ناپذیری و پیش بینی ناپذیری را آشکار سازد.