خوانش دوورانی نماد گرایی زمان درتخیل ژول ورن از خلال سفر به اعماق زمین, بیست هزار فرسنگ زیر دریا و جزیره اسرارآمیز

انسان همواره با مفهوم زمان به عنوان حقیقتی مخرب در تقابل بوده است. مفهوم مرگ به عنوان ثمره این حقیقت و تهدیدی برای بقای حیات انسانی به عنوان دو روی یک سکه تلقی می گردد.به طوریکه در ذهن انسان گذر زمان یاد آور مرگ است , و بالعکس .ماجراجویی های نو آورانه و خطرناک و تصاویر اضطراب آور به عنوان قالب های اساسی روایت در مجموعه " سفرهای خارق العاده" ژول ورن بشمار می آیند .مجموعه ای که در آن ژول ورن اغلب از تخیل بهره میبرد تا با اضطراب های پنهانش رو به رو شود و با ترس های عمیقش مبارزه کند و بر آن ها چیره شود. بنابراین مطالعه مفهوم زمان نزد ژول ورن و کشف تاثیری که این مفهوم بر تخیل او داشته است خالی از لطف نخواهد بود. این مقاله تلاش میکند تا با متد "ژیلبرت دوران" به اکتشاف تصاویر ترس از گذر زمان نزد ژول ورن بپردازد و متعاقبا ساختار تصاویری که این ترس را در ذهن او نمایان میکند را هویدا کند و در انتها بتواند نحوه تسلط او بر این ترس را تشخیص دهد. غلاوه بر این, واکاوی نقش زمان در نظام تخیلی نویسنده این امکان را به ما خواهد داد که به عمق تفکرات تحول گرایانه نویسنده که مبتنی بر آرمان گرایی است, پی ببریم.