بررسی کیفیت آب رودخانه شهری و ارزیابی تناسب آن ها با کاربری حفاظت از محیط زیست (مطالعه موردی رودخانه کن)

رودخانه کن یکی از بزرگ ترین و پرآب ترین رود کرج است که وارد دشت تهران می شود. کیفیت آب این رودخانه دراثر پیامدهای توسعه فعالیت های کشاورزی، صنعتی و شهری، تحت تاثیر قرار گرفته است. هدف این پژوهش بررسی وضعیت کیفی آب این رودخانه با استفاده از شاخص کیفیت منابع آب های سطحی ایران به منظور ارزیابی تناسب وضعیت کنونی کیفیت آب با کاربری حفاظت از محیط زیست است. به منظور انتخاب ایستگاه های نمونه برداری، محدوده موردمطالعه به هشت بازه طولی تقسیم و نمونه برداری در دو نوبت کمینه و بیشینه جریان آب انجام شد. سپس شاخص کیفیت منابع آب سطحی ایران محاسبه و نتایج نمونه برداری با استاندارد مقایسه گردید. میانگین کیفیت آب رودخانه کن در رده کیفی بد تا به نسبت بد قرار دارد. میزان pH در حد مجاز استاندارد است، اما مقادیر پارامترهای BOD در 2 ایستگاه (پرآبی) و 9 ایستگاه (کم آبی)، TSS در 4 ایستگاه (کم آبی) و 5 ایستگاه (پرآبی)، DO در همه نمونه ها به غیراز ایستگاه S1 (کم آبی) و کلی فرم در تمام نمونه برداری ها بیش ازحد مجاز استاندارد ملی ایران برای کیفیت آب رودخانه ها است. فاضلاب های شهری، صنعتی و پساب های کشاورزی به عنوان عوامل اصلی کاهش کیفیت آب هستند. براساس طبقه بندی استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست ایران، کلاس 2 آبزیان (مناسب ماهیان گرم آبی) برای این محدوده مطالعاتی توصیه می شود.