رابطه بین شفقت خود و اعتیاد به اینترنت با میانجیگری راهبردهای مقابله با استرس در دانشجویان

 اختلال اعتیاد به اینترنت، نوعی وابستگی رفتاری است که موجب نقص در عملکرد افراد و بروز اختلالات روانی می‌شود. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین شفقت خود و اعتیاد به اینترنت با میانجیگری راهبردهای مقابله با استرس در دانشجویان انجام گرفت.

روش‌‌ بررسی: 

روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی و تحلیل مسیر بود. جامعه مطالعه‌شده را دانشجویان دانشگاه تهران، پردیس فارابی قم در سال 98-1397 تشکیل ‌دادند که 230 نفر از این دانشجویان به‌روش دردسترس انتخاب شدند؛ اما درمجموع 212 پرسش‌نامه بازگردانده شد که اطلاعات آن‌ها تحلیل شد. ابزارهای پژوهش، مقیاس شفقت خود (نف، 2003)، پرسش‌نامه اعتیاد به اینترنت (یانگ، 1998) و پرسش‌نامه راهبردهای مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا (اندلر و پارکر، 1990) بود. برای تحلیل داده‌ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر در نرم‌افزارهای SPSS نسخه 26 و AMOS نسخه 24 استفاده شد. تحلیل‌های آماری در سطح معناداری 0٫05 انجام گرفت.

یافته‌ها:

 نتایج تحلیل مسیر نشان داد، ضریب مسیر شفقت خود به راهبرد مقابله‌ای مسیله‌مدار، مثبت و معنادار بود (0٫007=p و 0٫42=β) و ضریب مسیر شفقت خود به راهبرد مقابله‌ای هیجان‌مدار، منفی و معنادار بود (0٫001=p و 0٫65-=β). ضریب مسیر راهبرد مقابله‌ای مسیله‌مدار به اعتیاد به اینترنت، منفی و معنادار بود (0٫009=p و 0٫31-=β) و ضریب مسیر راهبرد مقابله‌ای هیجان‌مدار به اعتیاد به اینترنت، مثبت و معنادار بود (0٫007=p و 0٫44=β). شفقت خود بر اعتیاد به اینترنت اثر مستقیم نداشت؛ بلکه ضریب مسیر غیرمستقیم شفقت خود ازطریق میانجیگری راهبردهای مقابله‌ای مسیله‌مدار و هیجان‌مدار با اعتیاد به اینترنت، منفی و معنادار بود (0٫006=p و  0٫42-=β). مدل نهایی و اصلاح‌شده تحلیل مسیر از برازش مطلوبی برخوردار بود (0٫038=2χ و 0٫84=p، 0٫99=GFI و 0٫99=CFI و 0٫98=N و 0٫002=RMSEA).

نتیجه‌گیری: 

براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، شفقت خود، تنها ازطریق راهبردهای مقابله‌ای مسیله‌مدار و هیجان‌مدار می‌تواند بر اعتیاد به اینترنت اثرگذار باشد. توجه به این مکانیزم اثر می‌تواند در مداخلات پیشگیری و درمانی برای اعتیاد به اینترنت موثر باشد.