بررسی تاثیر ادراک از عدالت سازمانی بر تمایل به جا به جایی کارکنان با تبیین نقش میانجی رضایت شغلی (مورد مطالعه:ستاد فرماندهی انتظامی استان تهران)

امروزه بررسی جابه‌جایی کارکنان یکی از اصلی ترین دغدغه های هر سازمانی است. از آنجایی که ناجا در خط مقدم امنیت جامعه قرار دارد و به نوعی ویترین امنیتی کشور محسوب می شود، عملکرد آنها تاثیر مستقیمی در ادراک از عدالت سازمانی دارد و از این رو رضایت شغلی آنها از اهمیتی دو چندان برخوردار است. موضوع این پژوهش بررسی تاثیر ادراک از عدالت سازمانی بر تمایل به جا به جایی کارکنان با تبیین نقش میانجی رضایت شغلی می‌باشد. هدف از این مقاله عبارت است از بررسی مفهوم عدالت سازمانی، رضایت شغلی ، جابجایی کارکنان و در نهایت ارایه مدلی متکی بر تحقیقات انجام شده و تدوین برنامه ای بهینه جهت جابجایی کارکنان با استفاده از نتایج تحقیقات عدالت سازمانی و رضایت شغلی می باشد.

روش تحقیق:

 توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد و جامعه آماری آن کارکنان ستاد فرماندهی انتظامی استان تهران بوده که تعداد 146 نفر بر اساس جدول مورگان به عنوان حجم نمونه به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شده‌اند. جهت جمع آوری داده‌های مربوط به متغیرها ازسه پرسشنامه نیهوف و مورمن (1993)، بیسواز (2012)، مینی سوتا به نقل از محمدی (1390) بهره گرفته که روایی و پایایی آن‌ها به روش تحلیل عاملی تاییدی و آلفای کرونباخ بررسی و تایید شد. تجزیه و تحلیل فرضیه‌ها با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار اسمارت پی آل اس مورد استفاده قرار گرفت.

یافته‌ها:

 از نتایج چنین استنباط شد که عدالت سازمانی بر تمایل به جابه‌جایی با میانجی‌گری رضایت شغلی تاثیر دارد. به ترتیب عدالت مراوده‌ای، عدالت رویه‌ای و عدالت توزیعی با تبیین نقش رضایت شغلی در جابجایی کارکنان تاثیر معناداری داشتند.

با توجه به ضرورت مسیله تمایل به جابه‌جایی کارکنان، باید انگیزه‌های شغلی را از طریق رعایت عدالت (مراوده‌ای، رویه‌ای و توزیعی) افزایش داد.