واکاوی روابط بینامتنی قرآن کریم در خطبه عیادت حضرت زهرا (س)

«بینامتنیت» نظریه ای است که بر ضرورت وجود رابطه بین متون تاکید دارد و روابط بین متون و چگونگی ارتباط و تعامل آن ها را بررسی می کند. روابط بینامتنی ابزار مفیدی برای مخاطب در خوانش متن محسوب می شود. بر اساس این نظریه، اتصال خطبه عیادت حضرت زهرا (س)، به عنوان قرآن ناطق و قرآن صامت در دو سطح روساخت و زیرساخت قابل پژوهش است. به نظر می رسد تعامل آگاهانه حضرت زهرا (س) با قرآن زمینه سازش و هماهنگی میان متن پنهان و متن حاضر را فراهم کرده است. از این رو، در موارد زیادی درک عمیق خطبه عیادت حضرت تنها در پرتو شناخت رابطه کیفی آن با قرآن امکان پذیر نیست. این پژوهش به روابط بینامتنی خطبه عیادت آن حضرت با قرآن کریم می پردازد تا افق معنایی جدیدی از این خطبه ارایه دهد. روش این پژوهش، توصیفی تحلیلی و نتایج حاکی است که پربسامدترین روابط بینامتنی خطبه عیادت با قرآن، از نوع نفی متوازی و به شکل ساختاری است که در آن، حضرت توانسته نوعی سازش استوار میان کلام و متن غایب ایجاد و تعاملی آگاهانه با آن خلق کند.