بررسی موانع ارتقای مرتبه علمی زنان عضوهیات علمی در دانشگاه های دولتی

هدف مقاله حاضر بررسی موانع کسب امتیازهای لازم ارتقای مرتبه علمی زنان عضو هیات علمی در چارچوب «آیین نامه ارتقای مرتبه علمی اعضای هیات علمی» است. روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته با 30 گویه است. روایی پرسش نامه با روش تایید خبرگان و پایایی آن از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، تایید شد. این ضریب برای کل مقیاس برابر 91/0  بدست آمد. نمونه آماری 71 نفر از زنان عضو هییت علمی دانشگاه های دولتی را شامل می شود. شیوه نمونه گیری در دسترس و از نوع غیر احتمالی است. به این منظور 6 دانشگاه اصلی انتخاب و از طریق جمع آوری مشخصات ایمیل جامعه هدف،  پرسشنامه آنلاین در محیط «گوگل فرم» ارسال و داده ها جمع آوری شد. تحلیل داده ها نشان داد که زنان دانشگاهی چالش های کسب امتیازهای «بخش اجرایی» آیین نامه را در رتبه اول اهمیت و امتیازهای بخش «پژوهشی» را در رتبه دوم اهمیت قرار داده اند. چالش های کسب امتیاز در محورهای «فرهنگی» و وظایف «آموزشی» عضو هیات علمی در مرتبه سوم اهمیت قرار دارد. از سوی دیگر دو متغیر «مسایل خانوادگی» و «مسایل سازمانی» در یک سطح، مانع کسب امتیازهای لازم محورهای چهارگانه آیین نامه است و با فاصله زیادی از این دو متغیر، عوامل «فردی و شخصیتی» زنان قرار دارد. در این مقاله نتیجه گیری شده است که زنان با موانعی واقعی به واسطه درگیر شدن در نقش های خانوادگی و ویژگی های عمدتا فرهنگی سازمان دانشگاه ها در رقابتی نابرابر با مردان در مسیر کسب امتیازهای لازم پیش بینی شده در آیین نامه ارتقاء قرار گرفته اند.