راهبردی برای ارتقای عملکرد شرکت‎های دانش ‎بنیان ایران

مدل های اولیه رشد اقتصادی بیشتر مبتنی بر عوامل سخت افزاری مانند سرمایه فیزیکی بود اما در مدل های جدید رشد، عوامل نرم دیگری چون سرمایه دانشی فراروی سازمان های پیشرو قرار گرفته است. شرکت‏های دانش‏ بنیان ، دانش و فناوری را جزء جدایی‏ناپذیر از دارایی های اساسی خود می‏دانند و از فرآیند تولید، توزیع و بکارگیری دانش برای پیشبرد کسب وکار خود استفاده می‎کنند. این پژوهش در تلاش است تا به منظور همنوایی شرکت های دانش‏ بنیان ایران با جوهره پویا و غیر ایستای عصر پرچالش فرارقابتی هزاره سوم، برای نخستین بار الگویی بومی از بازارگرایی را بمثابه راهبردی برای ارتقای عملکرد این دسته از شرکت‏ها شناسایی کند.پژوهش حاضر از نوع روش تحقیق ترکیبی و مشتمل بر دو رهیافت کیفی و کمی است. در بخش کیفی پژوهش ضمن مطالعه اسناد و مدارک، مرور ادبیات نظری، انجام مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با خبرگان و صاحبان شرکت های دانش‏ بنیان ایران، از روش نظریه زمنیه ای و قابلیت‏های نرم افزار MAXQDA 2020 برای کدبندی مصاحبه ها و طراحی الگوی بازارگرایی استفاده شده است. در بخش کمی نیز از قابلیت نرم افزارهای SPSS برای تحلیل آمار توصیفی و SmartPLS3 برای تحلیل آمار استنباطی داده ها، بررسی برازش مدل مفهومی و آزمون فرضیه های پژوهش بهره ‏گرفته شده است.